Blijvende verandering in het leven van de allerarmsten!
Armoede, uitsluiting, crisis. Als gevolg hiervan leven te veel mensen een mensonwaardig bestaan. Daar leggen wij ons niet bij neer. Wij verlangen ernaar dat deze mensen tot hun recht komen en bloeien. Met 'blijvende verandering' bedoelen wij dat het effect van onze hulp blijft bestaan, ook al stopt onze hulp na een bepaalde tijd weer. Om dit te bereiken, bouwen wij aan verandering op drie niveaus:
- Op individueel niveau kijken we naar het potentieel van ieder mens. We werken aan de versterking van de eigenwaarde en leren mensen nieuwe vaardigheden. Ook bieden we praktische en materiële hulp.
- Op gemeenschapsniveau stimuleren we mensen om hun krachten te bundelen. We zetten netwerken op en moedigen mensen aan op samen te zoeken naar oplossingen voor hun problemen.
- Op maatschappelijk niveau motiveren we overheden en organisaties om kwetsbare mensen te ondersteunen.
Op deze pagina lees je van alles over onze manier van werken, inclusief een aantal resultaten uit ons jaarverslag en een paar inspirerende verhalen over blijvende verandering.
MENSEN
met betere vooruitzichten in
tijden die uitzichtloos lijken
LANDEN
waar we hoop brengen in het
leven van de allerarmsten
VRIJWILLIGERS
die gelijkwaardig en gepassioneerd
hun talenten inzetten
Afrika
- We zijn op dit moment actief in Zuid-Soedan, Ethiopië, Kenia, Tanzania en Mozambique.
- In 2017 hielpen we meer dan 315.000 mensen.
- In 2017 investeerden we ruim 4,2 miljoen euro.
Hoe wij werken aan blijvende verandering
Bekijk ook het verkorte jaarverslag
Laat je raken door verhalen van verandering
Alex gaat voor het eerst naar school
Alex werd geboren in Roemenië, maar van zijn eerste jaren weet hij niets meer. Zijn eerste herinnering is zijn verhuizing naar Frankrijk. Ineens was alles anders. Zijn ouders gingen hier op zoek naar werk. Maar dat is helaas niet gelukt. Nu is Alex 8 jaar oud. Sinds een paar maanden woont hij weer in Roemenië. Tot voor kort was hij nog nooit naar school geweest.
Alex had niet verwacht dat hij naar school zou kunnen. De familie van Alex komt uit de Roma-gemeenschap. Voor veel Roma-kinderen is het niet normaal om naar school te gaan. Roma hebben veel last van discriminatie. Hierdoor krijgen zij minder kansen en mogelijkheden. In Roemenië werken we veel met de Roma-gemeenschap. We willen dat de jongste generatie meer kansen krijgt om te leren.
Een tijdje geleden ontmoetten de medewerkers van ons project in Roemenië de ouders van Alex. Nu gaat Alex elke dag naar school. Om zijn achterstand in te halen, krijgt hij ’s middags huiswerkbegeleiding. Zijn lerares vertelt: ‘Alex heeft ontdekt dat hij talenten heeft. Hij vindt leren leuk. Dat is terug te zien in zijn resultaten. Elke dag zie ik Alex een beetje meer opbloeien.’
Emameye maakte een moeilijke keuze
Emameye stond voor een moeilijke beslissing: word ik takkendraagster of moet mijn gezin honger hebben? Ze koos voor het eerste, een zware en gevaarlijke baan. Ze werkte lange dagen, maar verdiende nog steeds niet genoeg om haar gezin te voorzien van voldoende eten.
Dit leidde tot een volgende moeilijke beslissing. Ze liet haar gezin achter en verhuisde naar Saudi-Arabië om te werken als bediende. Dit was leuker en gezonder werk met een hoger inkomen. Ze verdiende genoeg om haar gezond te laten eten, nieuwe kleren te kopen, naar school te gaan en zelfs om te sparen. Emameye kreeg berichten die haar blij maakte: het ging goed met hen.
Plotseling kwam er een dag die alles veranderde. De regering van Saudi-Arabië besloot alle immigranten het land uit te zetten. Voor ze het wist, was ze weer terug in Ethiopië zonder werk. Tot haar grote schrik had haar gezin al het spaargeld uitgegeven. Er was geen cent overgebleven.
Het was een wanhopig moment. ‘Ik wist dat ik geld moest verdienen, maar ik wist niet hoe.’ Ze hoorde van onze zelfhulpgroep en sloot zich hierbij aan. Ze volgde een training om haar eigen bedrijfje op te zetten. De lokale overheid gaf haar een lening en een plek om een winkeltje te starten. ‘Ik droom van zorgeloze dagen, waarbij ik me nooit zorgen hoef te maken of we morgen een maaltijd hebben. Een droom die het waard is om voor te vechten.’
*We hebben geen foto van Emameye zelf. Daarom hebben we een andere foto gebruikt.
Help mee!
Jouw bijdrage voor de allerarmsten is belangrijk.
Nouna vindt de veiligste plek sinds jaren
‘Zes jaar lang had ik geen enkele vaste woonplek. Ik ben meer dan tien keer gevlucht. Ik voel me nergens veilig.’ Onze kennismaking met Nouna is niet bepaald luchtig. Ze is nog maar veertien jaar. Op haar achtste stopte zij met school, omdat zij toen voor het eerst moest vluchten. ‘Mijn broertje heeft een granaatscherf in zijn hoofd. Ik maak mij zo’n zorgen om hem.’
Nouna is getraumatiseerd. Ze heeft veel gezien en meegemaakt. Het houdt haar elke dag bezig. Via het gemeenschapscentrum van Dorcas krijgt ze hulp. Ze volgt de ‘child protection training’. Hier praat ze veel over haar angsten. Ook gaat zij hier voor het eerst sinds zes jaar weer naar school. ‘Mijn leukste vakken zijn Arabisch en wiskunde. Ik ben ook al heel goed in Engels.’
De grote inzet van Nouna valt op in het gemeenschapscentrum. Ze is er zo vaak mogelijk. ‘Het Dorcas Gemeenschapscentrum is voor mij en alle andere kinderen de veiligste plek sinds jaren. Ik voel de liefde en de zorg van de docenten. Zelf wil ik ook docent worden. Dan kan ik ook kinderen helpen die in gevaar zijn.’
*Nouna is niet de echte naam van dit meisje. Vanwege haar veiligheid gebruiken we een schuilnaam.