De oorlog in Syrië begon in 2011 en heeft sindsdien diepe littekens achtergelaten. In dit artikel leggen we uit hoe het zover kwam, hoe het nu is, en hoe jij iets kunt betekenen.
De oorlog in Syrië vandaag
Eind 2024 viel het regime van president Assad. Sindsdien heeft de islamitische groep HTS de macht overgenomen. Toch is het nog allerminst rustig in Syrië. In het noorden zijn er spanningen met de Koerdische bevolking, in het zuiden is er geweld tussen aanhangers van het oude regime en de nieuwe machthebbers, en langs de kust vielen in 2025 slachtoffers bij gevechten.
De economie ligt in puin. Geld is nauwelijks beschikbaar en de inflatie is torenhoog. Veel mensen leven in armoede. Sommigen keren terug naar hun dorpen, maar de risico’s zijn groot.
Tegelijkertijd is er voorzichtig sprake van wederopbouw. In sommige gebieden proberen nieuwe lokale besturen de orde te herstellen. Daarbij krijgen ze steun van het buitenland. Ook keren langzaam vluchtelingen terug uit kampen in Jordanië en Libanon. Toch blijft de situatie broos: bombardementen, geweld en gebrek aan veiligheid maken het leven onvoorspelbaar. Vooral in kustgebieden, langs de grenzen en in het zuiden is het onvoorspelbaar.
Syrië voor de oorlog was een land met een rijke cultuur en geschiedenis, maar ook met grote uitdagingen. Het land werd geleid door de Ba’ath-partij van de familie Assad. Zij regeerden autoritair: er was weinig politieke vrijheid, en tegenstanders van het regime werden vaak gearresteerd of onderdrukt.
Corruptie was wijdverspreid en veel mensen hadden moeite om rond te komen, zeker op het platteland. Toch konden kinderen naar school, was er basisgezondheidszorg en kon men reizen binnen het land.
Het dagelijks leven in Syrië voor de oorlog kende dus tegenstellingen: mensen vonden stabiliteit in hun familie, werk en geloof, maar leefden ook in angst voor de geheime dienst en met weinig inspraak. De spanningen tussen bevolkingsgroepen waren er wel, maar open geweld werd onderdrukt door de overheid.
De oorlog in Syrië begon in het voorjaar van 2011, tijdens de Arabische Lente. In veel Arabische landen gingen mensen de straat op om te demonstreren tegen onderdrukking, armoede en corruptie. Ook in Syrië eisten mensen meer vrijheid, betere economische kansen en een einde aan de onderdrukking door het regime van president Bashar al-Assad.
De reactie van de overheid was extreem hard. Vreedzame demonstraties werden met geweld neergeslagen. Het leger en de geheime dienst traden meedogenloos op. Dat leidde tot woede in het land en een snel groeiende oppositiebeweging. Wat begon als protest, escaleerde tot een gewapend conflict. Sommige groepen wilden hervormingen, anderen wilden Assad helemaal weg.
De verschillende bevolkingsgroepen werden hierin meegetrokken. Soennitische moslims voelden zich vaak achtergesteld door het overwegend alawitische regime. Koerden hoopten op meer autonomie. Christenen en andere minderheden zaten klem: bang voor islamitische extremisten, maar ook voor het verlies van stabiliteit. Zo werd de oorlog al snel een strijd tussen vele partijen, elk met hun eigen belangen en buitenlandse steun.
Het is ingewikkeld. De groep HTS heeft de macht, maar krijgt tegenstand van oude Assad-aanhangers, Koerdische strijders en andere gewapende groepen. Bovendien zijn er nog buitenlandse troepen die invloed willen. Met wie heeft Syrië oorlog? Het antwoord verandert soms per regio, maar duidelijk is dat het land nog steeds sterk verdeeld is.
Overleven in tijden van conflict en crisis
Voor gewone mensen is de oorlog in Syrië een dagelijks gevecht om te overleven. Veel vrouwen, kinderen en ouderen zijn zwaar getraumatiseerd. In dorpen zijn huizen en scholen verwoest. Zowel door het conflict als door de aardbeving in 2023. Dorcas herstelt daarom samen met onze partners en kerken huizen in de gebieden waar we werken. Zoals het huis van Sita.
In 2015 krijgt Dorcas toestemming om noodhulp in Syrië te bieden. Sindsdien zijn we actief in steden als Damascus, Aleppo en Homs. We richten gemeenschapscentra op, ondersteunen een ziekenhuis in Raqqa en werken via lokale netwerken aan herstel. Dorcas werkt, samen met lokale kerken en maatschappelijke organisaties, ook voor en met de verschillende etnische gemeenschappen.
Een zware aardbeving treft Syrië in 2023. In Syrië verliezen opnieuw duizenden mensen hun huis. Dorcas-teams zijn direct ter plaatse om hulp te bieden, met onderdak, medische hulp en water en voedsel. In 2024 hebben we 154.000 kunnen helpen door onze projecten, bijvoorbeeld ook met onze programma’s gericht op bescherming. In zowel Syrië als Libanon.
‘We hebben ook aandacht voor vrouwen die slachtoffer worden van geweld. vrouwen die geen sterk sociaal netwerk hebben, zijn eerder slachtoffer van geweld. We helpen ze met een veilige plek en met juridische bijstand waar nodig.’ – Najla, landendirecteur Syrië en Libanon
Wat er gaat gebeuren in het najaar is lastig te voorspellen. Geweld laait op bij de transitie naar een nieuwe regering. De angst is dat minderheden onderdrukt zullen worden. Sommige groeperingen vluchten daardoor nu juist de grens over naar Libanon. Voor beide stromen aan vluchtelingen heeft Dorcas een tweede mobiele kliniek geopend, omdat mensen met een kwetsbare gezondheid het land in én uit komen.
Bid mee: voor hoop, herstel en voor minderheden zoals christenen in het land. Bid ook voor onze partners, kerken onze lokale collega’s zodat ze veilig hun werk kunnen doen.
Veelgestelde vragen
Waarom begon de oorlog in Syrië? Door protesten tegen het regime van Assad in 2011 en de daaropvolgende repressie.
Hoeveel mensen zijn gevlucht? Meer dan 13 miljoen mensen moesten huis en haard verlaten.
Met wie heeft Syrië oorlog? Tegenstanders van HTS, restanten van Assad-aanhangers, Koerdische groepen en buitenlandse troepen.
Hoe helpt Dorcas? Met medische zorg, voedsel, bescherming, ondersteuning bij herstel en hoop voor de toekomst. Veel christenen zijn gevlucht. Maar samen met kerken en lokale organisaties blijft Dorcas trouw. We steunen kwetsbare gemeenschappen, helpen waar nodig en blijven geloven in wederopbouw, hoop en vrede – stap voor stap.
Is Syrië veilig? In delen is het rustiger, maar op veel plekken nog gevaarlijk. En de toekomst voor minderheden is uiterst vaag.
Foto: EO Metterdaad
17 juni 2025
Vond je dit interessant om te lezen?
Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het Dorcas Magazine.
