Politici, willen jullie Jemen wel helpen?

Jemen verkeert in de grootste humanitaire catastrofe van deze eeuw. Maar omdat politici niet in actie komen, verrichten hulporganisaties gekkenwerk.

Bij Dorcas lopen wij momenteel pijnlijk hard tegen dit probleem aan. Vanaf het voorjaar gaan we in Jemen maandelijks 25.000 mensen van voedsel voorzien die anders zullen overlijden aan honger, of aan de gevolgen ervan.

Het is een overzichtelijk plan. Toch heeft het uitvoeren ervan ons nu al meer hoofdbrekens gekost dan de complexe operaties die we runnen in bijvoorbeeld Syrië en Irak. Soms vragen we ons zelfs af hoeveel zin het eigenlijk heeft. Want kunnen onze inspanningen überhaupt op tegen de catastrofe die zich in Jemen voltrekt? Iedere 10 minuten sterft daar een kind. Tijdens het schrijven van dit artikel zijn er dus kinderen tussen onze vingers door geglipt. Terwijl u dit leest weer één.

Oorlog moet stoppen

De oorlog moet stoppen. Dat is Jemens enige hoop. Maar het is ook hun vonnis. Want deze oorlog is hun oorlog niet meer. Dus hoe kunnen zij hem dan stoppen?

De Jemenitische burgeroorlog is door Saoedi-Arabië en Iran gekaapt om een machtsvete uit te vechten. Om die te winnen bombarderen zij scholen, woningen, ziekenhuizen, voedselvoorraden. En de honger? Die wordt gebruikt als oorlogswapen. De enige manier waarop we wel invloed kunnen uitoefenen op deze machtsvete, is via de internationale politiek. En daarom moeten Nederlandse politici het voortouw nemen om deze uithongeringsoorlog te stoppen.

Vorig jaar vroeg een van onze mensen aan een christelijke politicus waarom de politiek niet harder werkt voor vredestichting in Jemen. U moet weten: van alle politieke partijen maken de christelijke de meeste herrie over misstanden in Jemen. Maar zelfs zíjn antwoord was: ‘Omdat we niet verwachten dat er Jemenitische vluchtelingen naar Nederland komen.’

Afkopen

Onze vraag aan onze Nederlandse politici is: wanneer is een humanitaire ramp erg genoeg om u in actie te krijgen? Misschien zult u zeggen: we doen wel degelijk iets voor Jemen. En dat is zo. Christelijke partijen: u hebt zich in de Tweede Kamer hard gemaakt voor moties tegen uithongering van en wapenlevering naar Jemen, en voor voedselhulp. Minister Kaag, u hebt het Nederlandse wapenleveranciers lastig gemaakt om wapens aan Saoedi-Arabië te leveren die gebruikt worden in Jemen. U hebt uithongering als oorlogswapen in de ban gekregen in de VN-veiligheidsraad.

Maar is dit alles wat we in huis hebben? We hebben allemaal de foto’s van ondervoede kinderen in Jemen gezien. Dit is een uithongeringsoorlog van ongekende omvang. U kunt uw verantwoordelijkheid voor de 14 miljoen stervende Jemenieten niet afkopen met een noodhulpbudget. Wat zij nodig hebben is uw verontwaardiging en woede.

We hebben macht

U doet vaak alsof Nederland weinig invloed heeft. Dat is niet waar. Er is altijd nog olie. Wie de olieboycot in 1970 nog heeft meegemaakt weet dat we in Nederland prima door zo’n periode heen kunnen komen, hoe vervelend ook. Saoedi-Arabië boycotten op olie is een zeer krachtig pressiemiddel en een glashelder statement. Dat kan Nederland uitstekend doen, en we kunnen daarin een voorbeeld zijn binnen de EU. Dat heeft een prijs, jazeker. Maar is het niet eens tijd dat we bereid zijn dit ongemak te aanvaarden, voor – nogmaals – de grootste humanitaire catastrofe van deze eeuw?

Liever verontwaardiging dan geld

Wat Jemen nodig heeft is verontwaardiging. Van politici in de eerste plaats. Maar ook van iedere lezer van dit stuk. Nederlanders, jullie zijn zó nódig in Jemen. Jullie stem geeft politici slagkracht.

Meer nog dan jullie geld, heeft Jemen iets aan jullie verontwaardiging. Dus tweet onze politici, wees boos, stel vragen, schrijf brieven, stuur mails. Het is gekkenwerk, maar vele handen maken gekkenwerk misschien nog wel succesvol ook. Wij blijven, samen met de noodhulpgemeenschap wereldwijd, dweilen in deze uithongeringsoorlog. Maar voor de mensen in Jemen is er pas hoop als politici de kraan dichtdraaien.

Leestip: Vijf redenen waarom we in Jemen werken

Wim den Hartog, namens Dorcas (internationale christelijke organisatie voor hulp en ontwikkelingssamenwerking)

25 februari 2019