Ontmoet Agnes Kroese, onze landendirecteur in Zuid-Soedan

‘Ik kan de mensen in de ogen kijken’ 

In 2013 bezocht Agnes Kroese het Afrikaanse Zuid-Soedan voor het eerst. Het land veroverde een speciaal plekje in haar hart. Toen ruim anderhalf jaar geleden de positie van landendirecteur in dit land vrijkwam, nam Agnes een drastische beslissing: ze gaf haar baan en veilige leventje in Nederland op en vertrok naar een van de armste landen van de wereld. 

• Bekijk ook deze aflevering van EO Metterdaad met/over Agnes.

‘Ik had altijd het verlangen om in het buitenland te gaan wonen en werken. Maar ik heb wel even getwijfeld over deze stap, hoor. Tegen het einde van de sollicitatieperiode vroeg ik op een zaterdag aan God om een teken als bevestiging van deze keus. De zondag erna zat ik in de kerk en de dominee zei in zijn preek: ‘We moeten onze talenten inzetten. Soms betekent dat zelfs dat je over de grens, naar het buitenland moet gaan.’ Dat was de bevestiging die ik nodig had. 

Integratie 

Als Nederlandse is het niet makkelijk om hier te integreren. Dat heeft verschillende oorzaken. Zo is het hier niet veilig, dus ik mag niet alleen op stap. Dat beperkt me in mijn mogelijkheden om sociale contacten te leggen. En ik ben natuurlijk een buitenlander en ook nog eens de landendirecteur. Dat geeft mij een bijzondere, soms eenzame positie binnen het team van medewerkers. 

Levensreddende projecten

Het mooie van deze baan vind ik dat het kantoor niet in de hoofdstad van Zuid-Soedan zit, maar in Wau. In deze stad zit ik dicht bij de projecten van Dorcas. Er spelen in het land veel verschillende thema’s een grote rol, zoals geweld, conflicten, natuurrampen, ondervoeding en vluchtelingen. Eigenlijk is in nagenoeg al onze projecten sprake van noodhulp, oftewel: levensreddende ondersteuning.  

Dat is ook de reden dat hier, ondanks corona, bijna al ons werk gewoon is doorgegaan. Voor de mensen in Zuid-Soedan is corona niet zo groot als in Europa. Ze moeten dagelijks sowieso al hun best doen om te overleven. Corona is dan ‘slechts’ een klein probleem. 

Mensen met een beperking 

Een bijzondere groep waar we in Zuid-Soedan aandacht voor hebben, is mensen met een beperking. We hebben daarvoor in ons team zelfs een speciale medewerker voor inclusie. We helpen de mensen met een beperking door ze te voorzien van een rolstoel of driewielfiets. Ook zorgen we voor oprijplaten, zodat gebouwen ook voor hen toegankelijk zijn. We werken daarnaast aan de beeldvorming, want in Zuid-Soedan worden mensen met een beperking vaak nog als minderwaardig beschouwd.  

Lokaal aanwezig 

Het heeft voor mij zeker meerwaarde om hier in het land zelf aanwezig te zijn. Ik snap de lokale situatie nu beter en ervaar zelf ook de uitdagingen, zoals beperkt internet, de gevolgen van het regenseizoen, de slechte wegen en de voortdurende dreiging van oplaaiend geweld. Als Nederlandse begrijp ik daarnaast ook goed wat er in Nederland speelt. Die kennis van beide werelden helpt mij bij het zo goed mogelijk uitoefenen van mijn werk. 

Het helpt ook in contacten met lokale overheden en andere organisaties als je lokaal en dus zichtbaar aanwezig bent. Ons team in Zuid-Soedan bestaat voornamelijk uit medewerkers die hier vandaan komen. Dat is zeker ook een voordeel. Zij weten wat er speelt, spreken de taal en snappen de context beter. Door lokaal aanwezig te zijn, bereiken we meer. 

In de ogen kijken 

Werken in Zuid-Soedan geeft mij veel voldoening. Ik kan de mensen in de ogen kijken. Het mooie vind ik dat we hen niet als een nummer zien of als zwak of hulpeloos. We hebben aandacht voor het individu en gaan altijd uit van wat iemand nog wél kan, ondanks de slechte situatie waarin hij verkeert. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een ontmoeting met een vrouw met een beperking. Vol trots vertelde zij mij wat ze dankzij onze hulp heeft bereikt. Ik zag tijdens het vertellen de sprankeling in haar ogen terugkomen. Zulke ontmoetingen geven mij de moed en energie om door te gaan. Daar doe ik het allemaal voor.’ 

Betrokken raken bij Zuid-Soedan? Doe een donatie!

16 december 2020