Landendirecteur Najla laat zich niet uit het veld slaan

Najla (rechts op de foto, naast algemeen directeur Agnes Kroese) is sinds 2015 Dorcas landendirecteur van de buurlanden Libanon en Syrië. Vanuit het Dorcas-kantoor in Libanon stuurt ze de teams in beide landen aan. ‘Het leven en het werk zijn mettertijd zwaarder geworden’, zegt Najla. ‘Het is crisis op crisis. De aardbeving in Syrië van vorig jaar kwam terwijl de burgeroorlog al zoveel kapot had gemaakt. In Libanon is de economie ingestort en nu zijn er bombardementen aan de grens met Israël. De nood is groot. We kunnen alleen de meest kwetsbare mensen helpen. Er zijn zoveel mensen die hulp nodig hebben. Het is echt een uitdaging.’

We kunnen iets betekenen

Het is een sombere opsomming, maar Najla laat zich niet uit het veld slaan. Het werk geeft haar ook energie, hoe hopeloos het soms ook lijkt. ‘We werken nu met veertig medewerkers in Libanon en tachtig in Syrië. We dragen bij aan voedselvoorziening, gezondheidszorg, herstelwerk na de aardbeving en opvang van mensen die vluchten voor gevechten. We kunnen echt iets betekenen.’

Basisvoorzieningen

Basisvoorzieningen als wegen, scholen, en ziekenhuizen zijn in verval geraakt. Dat maakt het dagelijks leven moeilijk. Dorcas draagt bij aan voedselzekerheid met voedselpakketten en met contant geld. Schoolkinderen krijgen maaltijden, zodat families het zich kunnen veroorloven om de kinderen naar school te sturen. Met de mobiele kliniek bereikt Dorcas mensen in afgelegen gebieden, waar geen ziekenhuis of dokters meer in de buurt zijn. ‘Waar het kan bekijken we de mogelijkheden om een inkomen te verwerven. Bijvoorbeeld naaimachines voor vrouwen die daarmee kleding maken en verstellen’, legt Najla uit.

Bescherming

‘We hebben ook aandacht voor vrouwen die slachtoffer worden van geweld. Vluchtelingen uit Syrië, vrouwen die geen sterk sociaal netwerk hebben, zijn eerder slachtoffer van geweld. We helpen ze met een veilige plek en met juridische bijstand waar nodig.’

Kracht en middelen

‘Het is voor mij heel fijn om bij een christelijke organisatie te werken. Ik ben ervan overtuigd dat ik hier mezelf kan zijn. Ik ben christen en dit is wat ik doe. Ik kan zorgen voor de armen en ze kracht en middelen geven om zelf verder te kunnen. Dat is mijn visie en mijn missie; om onderdrukten te ondersteunen, ongeacht geloof of afkomst.’

Hoop

‘Ik heb wel hoop, natuurlijk is er hoop. We hopen dat de situatie op een dag zal veranderen. Veel mensen zijn nu afhankelijk van noodhulp, het lukt vaak nog niet om weer echt een bestaan op te bouwen. Maar we zijn veerkrachtig, mensen in Libanon en Syrië zijn sterk. Veel mensen zijn al eerder overnieuw begonnen, en ze zullen het weer doen zodra de situatie stabiel is. Er is hoop, want ik geloof dat God ons bijstaat en ons steunt.’

07 juni 2024