‘Ik voel me competent, relevant en gelukkig!’

‘Hallo, ik ben Zeinaba! Ik kom uit Ethiopië en ik ben 24 jaar. Op dit moment werk ik in een fotostudio als editor. Ik verzorg de nabewerking van professionele foto’s en dat vind ik geweldig leuk om te doen! Ik vertel je graag wat meer over mijzelf, maar eerst iets over mijn land en de situatie in mijn land.

Werkloosheid onder jongeren

In Ethiopië is de ruime meerderheid van de mensen jonger dan 25 jaar. Hierdoor komen er elk jaar veel nieuwe werknemers bij op de arbeidsmarkt. Helaas zijn er veel te weinig banen, waardoor veel jongeren werkloos zijn en in armoede leven. Omdat er zo veel vraag is en zo weinig aanbod willen veel mensen werken voor een loon dat eigenlijk te laag is om van te leven.

Kansarme jeugd

Ik heb zelf meegemaakt hoe lastig dat is. Eerst overkwam het mijn vader. Toen ik een tiener was, lukte het hem niet meer om rond te komen, ondanks het feit dat hij heel hard werkte. Ik heb 11 broers en zussen, dus het is ook niet niks om zo veel monden te moeten voeden. Als gevolg deze situatie moest ik van school af. Dat was een bittere pil, want ik was ambitieus en ik had energie en zin om iets moois van mijn leven te maken. Zonder diploma kon ik als jongvolwassene geen werk vinden, en bleef onze familiesituatie armoedig. Ik ben iemand met een positieve houding, maar in die jaren wist ik niet hoe ik mijn leven invulling moest geven.

‘Ik houd zelfs nog iets over om mijn ouders en mijn jongere broertjes en zusjes te supporten!’

Zeinaba, Ethiopië

Opleidingscentrum

Op mijn 18e hoorde ik dat een vriendin van mij – die ook geen diploma had – was toegelaten op het opleidingscentrum van Dorcas in Moyale. Ik weet nog hoe ik wenste dat ik ook ooit zo’n kans mocht krijgen. Een jaar later zochten ze opnieuw studenten. Ik was er snel bij, en ik werd toegelaten!

In eerste instantie was mijn enige doel om een inkomen te verdienen, zodat ik mijn vader en de rest van mijn gezin financieel kon bijstaan. Maar uiteindelijk heeft het mijn leven in veel meer opzichten verbeterd. Eerst woonde ik bijvoorbeeld in een klein en provisorisch huisje, nu hebben mijn man en ik een echte woning, waar ons kind veilig kan opgroeien. Ik ben trots op mijn baan, en ik voel me krachtig omdat ik mijn talenten inzet. Mijn werkgever heeft me laten weten dat hij veel vertrouwen in me heeft, en blij is met mijn bijdrage. Ooit ga ik mijn eigen fotostudio beginnen.

Het opleidingscentrum van Dorcas heet ‘TVET’, dat staat voor ‘Technical and Vocational Education and Training’. Ik deed mee met het 6-maanden durende project ‘Employable Youth Ethiopia’ (EYE). Ik koos voor een IT-training, en daar leerde ik alles wat ervoor nodig is om mijn huidige baan goed uit te voeren.

In alle opzichten gestimuleerd

Ik werd in alle opzichten gestimuleerd. Bij TVET wisten ze dat ik geen geld had voor vervoer, daarom kreeg ik een reiskostenvergoeding. Ook kon ik er mee-eten, wat erg hielp om het vol te houden qua energie. Toen de opleiding afgelopen was hebben mijn docenten in hun netwerk gezocht naar een geschikte baan, en zo kwam ik terecht bij de fotostudio waar ik nu werk. Ik verdien er 1500 Birr per maand. Samen met het inkomen van mijn man is dat genoeg om van rond te komen, en ik houd zelfs nog iets over om mijn ouders en mijn jongere broertjes en zusjes te supporten.

Tot bloei gekomen

Als ik in 3 woorden moet omschrijven hoe ik me op dit moment voel, dan zeg ik: competent, relevant én gelukkig. Mijn man en ik zijn blij met hoe ons leven is. We zien ook hoe het leven van andere jongeren in ons dorp is verbeterd. In mijn dorp alleen al zijn er tot nu toe 640 jongeren getraind, maar ook in andere regio’s in Ethiopië lopen soortgelijke projecten. Ik hoop dat er nog vele jongeren de kans krijgen om een opleiding te volgen. Als ik straks mijn eigen fotostudio heb, zal ik zeker andere jongeren aannemen om hun dezelfde kansen te geven als ik heb gekregen.’

14 januari 2022

Vond je dit interessant om te lezen?

Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het magazine Hartslag.