Teken van hoop in Korça, Albanië (deel 4)

Op de laatste dag van mijn verblijf in Albanië neemt Ilia Dishnica (64), landendirecteur van Dorcas Albanië, mij en de groep mee naar een restaurant op een van de bergen. Ilia is apetrots op Korça. De stad met 75.000 inwoners ligt in een vallei en de grond is vruchtbaar. De mensen zijn er vriendelijk en de natuur is ontzettend mooi.

Ook het hotel in Korça waar ik verblijf, is prachtig. Het doet niet onder voor een uitstekend hotel in mijn woonplaats Amsterdam. Het wagenpark op straat verrast me: veel BMW’s en Mercedessen. Ook de muziek die we horen verschilt niet van die in Nederland. Wanneer Tina Turners ‘Simply the best’ voorbijkomt, neurie ik automatisch mee.

Maar wat is er ook andere kant! Een gemiddeld inkomen van een gezin met 2 kinderen is slechts 800 euro, terwijl bijvoorbeeld de benzineprijs even hoog is als in Nederland. In de dorpen rondom de stad zien we boeren met alleen een paar schapen of geiten. Veel van hen stoken op hout om te koken en om hun huis te verwarmen. Hierdoor hangt er ’s winters een deken van smog boven de stad.

We bezoeken een gezin met een vader, een moeder en 3 kinderen. De oudste is een zoon van 20. Hij is verstandelijk beperkt en schuw; hij blijft op grote afstand. Hoewel hij al volwassen is, slaapt hij nog steeds elke nacht bij zijn ouders. De vader is takkendrager van beroep. Elke dag sjouwt hij takken naar beneden, naar de stad, om die te verkopen aan mensen die ze nodig hebben om op te stoken.

De woning van dit gezin is door bemiddeling van Dorcas verbouwd en ik zie het effect ervan op de 2 dochters van 18 en 15 jaar. Ze gaan elke dag naar school, een halfuur lopen vanaf de berg naar beneden. Op school en via TikTok leren ze Engels en ze vinden het erg leuk om met de bezoekers te praten. Mijn collega Sandra uit Nederland zit bij hen op de bank en toont een foto van haar eigen dochters in dezelfde leeftijd. Denisa schrijft essays en gedichten. ‘Ik wil later docent Albanees worden’, zegt ze. ‘En ik politieagent’, vult Dajana aan.

Op dat moment is de wereld even heel klein. Ik zie 2 jonge meiden en toevallig wonen deze 2 in Korça. Maar het had ook Ede kunnen zijn, of Alkmaar. Deze meiden hebben hoop voor de toekomst. Ondanks alle armoede en uitsluiting in Albanië voel ik mij verschrikkelijk blij en dankbaar. Het werk van Dorcas maakt verschil. Er is hoop! En niet alleen voor Denisa en Dajana.

Als je het mooi vindt om voor het werk van Dorcas te doneren. Welkom! Voor meer informatie, kijk op https://dorcas.nl.

06 februari 2023