Een tweede mijl voor een tweede kans

Navoi is een prachtig meisje van 18 jaar, met enorm veel levenservaring voor haar leeftijd. Al ruim 10 jaar zijn we betrokken bij haar en bij de mensen om haar heen. Dankzij haar sponsor uit Nederland kon ze naar de basisschool en later ook naar de middelbare school. Ze is slim en veelbelovend. Elk jaar behoorde ze tot de top 10 van beste leerlingen van haar school. Maar afgelopen jaar is ze plotseling gezakt voor haar toetsen. Ze ging niet over naar de volgende klas en dat betekent in Tanzania vaak dat je van school moet.

Door: Lysanne, Dorcas-medewerker

Op bezoek in Tanzania

Samen met mijn Tanzaniaanse Dorcas-collega Joseph (sponsorcoördinator) bezoek ik Navoi in het huis van haar moeder. Ze woont in een landelijk gebied, net iets buiten de stad Arusha. Het huis bestaat eigenlijk uit 2 kleine ruimtes: een woonkamer en een slaapkamer. We strijken neer in een kale woonkamer waar een verdwaalde slinger hangt en 3 verdwaalde kippen scharrelen. De ruimte is rond 8 vierkante meter groot en is gevuld met 2 bankjes, 3 stoelen en een klein tafeltje: de hele inboedel van Navoi.

Een moeilijke tijd

Vanaf het allereerste moment dat we de kleine woonkamer binnenstappen, voel ik dat de sfeer beladen is. Het is direct aan Navoi af te zien dat ze in een moeilijke tijd zit. Het voelt niet goed om haar ernaar te vragen, alsof we in haar wonden gaan zitten prikken. Maar ze heeft ons zelf uitgenodigd, uit dankbaarheid voor onze steun. Dus het mag. En hoewel ze er enorm breekbaar uitziet, stralen haar ogen ongekende kracht uit.

‘Hoe gaat het met je?’

Navoi haalt haar schouders op. Niet zo goed dus. Ze probeert haar tranen weg te knipperen. Helemaal niet goed dus. Wat is er aan de hand? Navoi vertelt: ‘Mijn vader overleed toen ik een baby was. Ik heb hem nooit gekend. Anderhalf jaar geleden overleed ook mijn moeder.’ Ze vertelt hoe dit op zichzelf natuurlijk al heftig genoeg was, maar ook dat de timing niet slechter had gekund. ‘Het gebeurde precies in de periode dat ik moest leren voor mijn toetsen. Door mijn rouwproces was ik niet in staat om te leren, waardoor ik zakte. Ik ben nu niet alleen mijn moeder verloren, maar ook mijn kans op een goede toekomst.’

Een goede buur…

Navoi staat er niet alleen voor. Naast haar zit haar tante, die bij haar in het huis van haar moeder is komen wonen. Navoi heeft emotioneel veel steun aan haar, maar haar tante heeft niet de middelen om voor Navoi te kunnen zorgen. Betrokken buren hebben de rol van pleegouders op zich genomen. ‘Hoewel ik mijn eigen 4 kinderen nauwelijks kan voorzien van een dagelijkse maaltijd, heb ik me verbonden aan dit kind. Ik zal voor haar doen wat ik kan’, zegt haar buurman. Als dat geen tweede mijl is!

… én een verre vriend

Ook vanuit Nederland willen we een tweede mijl gaan voor Navoi. Haar sponsor uit Nederland vertelt direct dat ze Navoi de komende jaren blijft steunen, zodat ze haar schooljaar opnieuw kan doen en haar school kan afmaken. Ook neemt zij zich direct voor om Navoi te schrijven en haar een hart onder de riem te steken.

Ook ik bemoedig Navoi: ‘Je hebt helemaal niet gefaald, lieve meid. Ik zou ook gezakt zijn als mijn moeder was overleden tijdens mijn examens. Iedereen heeft soms een tweede kans nodig. Geloof mij maar, jij gaat een goede toekomst tegemoet.’

Future for children

Sponsorcoördinator Joseph legt uit waarom we bij kindsponsoring niet alleen naar het kind zelf kijken, maar ook naar de omgeving van het kind:

‘We kijken naar de lange termijn en naar het gewenste eindresultaat. Ons einddoel is dat gemeenschappen uiteindelijk voor zichzelf kunnen zorgen. Wij zijn alleen aanwezig op de plekken waar dat nog niet lukt. We hopen natuurlijk dat het op een bepaald moment wel lukt, zodat wij overbodig zijn. Daar werken we naartoe door te kijken hoe we de gemeenschap als geheel kunnen verbeteren.

Als we alleen de schoolkosten van kinderen zouden betalen, zou dat voor iemand zoals Navoi betekenen dat ze na elke schooldag thuiskomt in een heel verdrietige situatie: haar tante die haar niets kan bieden, haar pleegvader die niet genoeg te eten heeft… Als we nu tegelijkertijd gaan kijken naar de mogelijkheden van haar omgeving, zien we dat we op een indirecte manier veel meer voor Navoi kunnen betekenen.

Zo hebben we aan de pleegvader van Navoi gevraagd hoe we hem kunnen ondersteunen in de zorg voor Navoi en zijn eigen gezin. Hij vertelt dat de moeder van Navoi landbouwgrond heeft nagelaten aan Navoi. Hij is bereid om, zolang Navoi op school zit, voedsel te verbouwen op deze grond. Zo kan hij voor meer eten zorgen én misschien zelfs een deel van de opbrengst verkopen om een hoger inkomen te krijgen. Hij volgt nu trainingen bij Dorcas om zijn landbouwproductie te vergroten en zijn ondernemersvaardigheden te verbeteren. Van het geld dat hij verdient, belooft hij net zo goed voor Navoi te zorgen als voor zijn eigen kinderen.

Het voordeel deze aanpak is dat een kind niet terug bij af is op het moment dat de hulp stopt, want dat kan ook onverwachts gebeuren. Bijvoorbeeld als een Nederlandse sponsor besluit te stoppen of als wij door omstandigheden weg moeten uit een bepaald gebied. Als het goed is, zijn de omstandigheden van de omgeving van het kind dan verbeterd, zodat betrokken vrienden en familieleden hopelijk niet meer (of in ieder geval minder) afhankelijk zijn van onze hulp.’

Joseph Kumwembe, sponsorcoördinator Tanzania

Joseph straalt wanneer hij hierover vertelt. ‘Ik ben hier echt enthousiast over. Ik geloof er 100 procent in. En ik zie dagelijks dat het werkt!’

Ook een kind sponsoren? We kennen een heleboel kinderen die zonder hulp niet naar school kunnen! Klik hier om hen te ontmoeten.

20 mei 2019