Mini-symposium ‘Veerkracht en Ondernemerschap’

Tijdens het mini-symposium ‘Veerkracht en Ondernemerschap’ stonden Leo Visser (oud-directeur van Dorcas) en Agnes Kroese (algemeen directeur bij Dorcas) stil bij dit thema. Wat betekent veerkracht en ondernemerschap voor hen en welke rol zagen en zien zij voor Dorcas in een sterk veranderende wereld?

Leo Visser:

‘De laatste bijna 20 jaar van mijn werkzame leven heb ik binnen hulporganisaties doorgebracht. Ik was aanvankelijk verbaasd over de wereld waarin ik terechtkwam. Aan de ene kant is deze wereld niet anders dan die van het bedrijfsleven, maar aan de andere kant heeft dit ook zoveel meer bij me losgemaakt.

Ik werd geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid van het menselijk bestaan door ontmoetingen met mensen die aan het worstelen waren om te overleven in heftige crisissituaties. Dat liet en laat mij niet onberoerd. Juist in die ontmoetingen ontdekte ik dat veerkracht en ondernemerschap van grote waarde zijn.

Maar ook de manier waarop hulporganisaties functioneren raakt mij. Mooie collega’s die een diep gewortelde toewijding en overtuiging hebben en die dat vaak combineren met een beetje eigenwijsheid. Dat hoort niet alleen bij deze sector, het is er zelfs een kenmerk van. En dat geldt zeker niet minder voor Dorcas. Dat heb ik ook helemaal nooit erg gevonden, integendeel! Dorcas heeft bovendien een bijzonder grote groep toegewijde vrijwilligers die, vanuit hun eigen drijfveren, een belangrijke bijdrage aan de organisatie leveren.

Het is een groot voorrecht om in de wereld van hulporganisaties te werken. Ik zag mensen kansen oppakken. Dat noem ik ook wel ‘werken vanuit het opstandingsperspectief’. Ik ben namelijk steeds meer gaan geloven dat er altijd nieuwe hoop is. Juist ook bij tegenslag. Laat je er niet door tegenhouden. Dat maakt je sterker, creatiever, weerbaarder en ondernemender.

Meer dan ooit in het bedrijfsleven had gekund, heb ik geleerd dat dit zowel voor mensen als organisaties geldt. Wees op alles bedacht, maar voor niets beducht. Alleen zo word je beter!

Die werkwijze zit heel sterk in de genen van Dorcas. Net zoals de christelijke identiteit. Dat is bij Dorcas die diep gewortelde toewijding en overtuiging. Op die identiteit moet je zeker zuinig zijn, de vrijwilligers moet je blijven koesteren, en altijd moeten hulporganisaties blijven streven naar excellentie. Goed kan altijd beter, dat is een houding die je aan je doelgroep verplicht bent.’

Agnes Kroese:

‘De afgelopen jaren heb ik voor Dorcas in Zuid-Soedan mogen werken. Werken in een dergelijke omgeving vraagt wel om de nodige ondernemendheid en veerkracht. Dat is ook tekenend voor Dorcas. Vaak werken we in een uitdagende en lastige context. Maar vanuit ons geloof voelen we ons geroepen om naar mensen in nood om te kijken. Dat mag niet ophouden alleen maar omdat het voor ons lastig is.

De wijze waarop we werken wordt ook bepaald door de specifieke context. Een noodhulpsituatie in het Midden-Oosten vraagt nu eenmaal om een andere aanpak dan een project in Oost-Europa.

Wanneer je kijkt naar de eerste jaren van Dorcas, dan was het gewoon gáán omdat je je geroepen wist. Zonder te weten wat je precies te wachten stond. Juist die geschiedenis met bijvoorbeeld transporten van hulpgoederen laat goed zien dat we niet bang zijn.

En we hebben ook de moed om de dingen anders te doen. Veranderde omstandigheden en nieuwe inzichten zorgen er soms voor dat de aanpak verandert. Denk aan de Dorcas Voedselactie in de nieuwe opzet: voor sommigen is het even wennen geweest, maar door veerkrachtig en ondernemend te zijn kon er juist in crisistijd naar nieuwe wegen worden gezocht om toch ons werk te blijven doen.

Dat vind ik zo mooi aan Dorcas. Vanuit onze christelijke identiteit voelen we ons gemotiveerd – gaan we ervoor, durven we risico’s te nemen en tonen we ondernemerschap. Dit vereist wel dat we als medewerkers en vrijwilligers over voldoende veerkracht en flexibiliteit beschikken om telkens opnieuw het hoofd te bieden aan veranderende omstandigheden. Aandacht voor elkaar is hierbij onmisbaar.

Ik ben dankbaar voor de vele duizenden vrijwilligers die we al jaren hebben, bijvoorbeeld in onze Dorcas-winkels. Ik verwacht hierin een verdere groei. Samenwerking met diverse (inter)nationale partijen – niet alleen hulporganisaties – gaat hierbij een steeds belangrijkere rol spelen.

Ik hoop dat we over 10 jaar in sommige landen en regio’s niet langer nodig zijn. Omdat de situatie is verbeterd of omdat de landenkantoren op eigen benen staan. Wellicht zijn er lokale organisaties die onze rol ter plaatse kunnen overnemen. Dat is best een spannende, maar wel belangrijke ontwikkeling. Tegelijkertijd kan dit ruimte bieden om in andere gebieden aan de slag te gaan.

De wereld is volop in verandering, en daar moeten we op blijven inspelen. We blijven ons ontwikkelen. Maar wat er ook verandert, één ding zal blijven: de identiteit van Dorcas. Die is al meer dan 40 jaar hetzelfde en zal ook in de toekomst onveranderd blijven.‘

30 september 2022