‘Juist dat soort momenten komen keihard binnen’

Dorcas-medewerker Jan Jacob Hoefnagel is vorige week op reis geweest naar Roemenië. Daar sprak hij met vluchtelingen uit Oekraïne. De verhalen van de mensen, de gastvrijheid van de Roemenen en het werk van Dorcas en andere organisaties maakten een diepe indruk. Jan Jacob heeft een dagboek bijgehouden waarin hij zijn ervaringen deelt.

Vandaag deel 4: Urenlange file tijdens de terugreis

We begonnen onze terugreis met een 7,5 uur durend vaststaan in een zee van auto’s die Oekraïne ontvlucht waren. Deze mensen wilden net als wij bij Roemenië de grens over om Hongarije in te komen en zo verder te reizen.

Mijn eerste verslag sloot ik dan ook af met de zin: ‘Zij zijn reizigers zoals wij, maar wij zijn geen reizigers zoals zij’. En dat is waar. Ik ben weer bij mijn gezin, daar waar ik thuis ben. Maar zij zijn hun thuis kwijt, en veel gezinnen zijn van elkaar gescheiden….

Aan het werk tijdens het wachten in de file

Wachten voelt solidair

De reis was lang. Het wachten bijna eindeloos. Maar ook waardevol. Wat zijn wij anders dan zij en andersom? Het voelt bijna solidair en waardig om met hen vast te staan, daar in die enorme rij. Na enkele uren wachten sta ik naast de auto en strek mijn benen. Een vrouw komt in paniek op me af en maakt allerlei gebaren, terwijl ze me in het Oekraïens aanspreekt. Ik begrijp haar niet, maar zie paniek in haar ogen. Ogen die op huilen staan.

Uit haar handgebaar begrijp ik dat haar auto niet meer starten wil. Ik roep er iemand bij die haar helpen kan en die haar taal wel spreekt. Ik denk aan de dag ervoor. Die begon voor ons met autopech. Zo’n 50 minuten heb ik gebeld met onder meer Ford Nederland. Mijn auto wilde niet meer achteruitschakelen. De rest van het verhaal zal ik dit verslag besparen, maar wat was ik gestrest. Juist nu. Juist hier. Waarom?

Paniek

Mijn verhaal liep goed af. Ik weet waar ik terechtkan in situaties van autopech. Maar zij raakte in paniek, en juist dat soort momenten komen keihard bij mij binnen.

Alsjeblieft: blijf bidden, blijf geven, blijf omzien naar elkaar!

Dit is het laatste deel van het reisverslag van Jan Jacob.

11 maart 2022

Vond je dit interessant om te lezen?

Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het magazine Hartslag.

Houd me op de hoogte
Of volgend verhaal lezen