‘Joodse vrouw voor de 2e keer op de vlucht’
Dorcas-medewerker Jan Jacob Hoefnagel is vorige week op reis geweest naar Roemenië. Daar sprak hij met vluchtelingen uit Oekraïne. De verhalen van de mensen, de gastvrijheid van de Roemenen en het werk van Dorcas en andere organisaties maakten een diepe indruk. Jan Jacob heeft een dagboek bijgehouden waarin hij zijn ervaringen deelt.
Vandaag deel 3: ‘Dit is de hemel’
‘Aan de oostzijde van de grens, dicht tegen Moldavië aan, ligt Siret. Een stad aan een grote doorgaansroute en met een grensovergang. Hier binnenkomen in Roemenië moet overweldigend zijn. Zeker in het schemerdonker, zoals nu. Lampen van auto’s, verslaggevers, cameraploegen, rode en blauwe zwaailichten van rijen politieauto’s en ambulances, dranghekken, mannen in uniformen en brandweerpakken, wachtende diplomatenauto’s, wachtende lege touringcars, afzetlinten en pilonnen en een veelheid van Dixies, tenten van organisaties, kramen en vrijwilligers. Bovendien slaat er miezerige sneeuw en gure wind in je gezicht.
Komen en gaan van mensen
Hoe dit ooit geruststellend of verwelkomend moet zijn, vraag je je af. Maar het is wel allemaal opgetuigd speciaal voor de situatie van dit moment. Brandweermannen begeleiden de groepen die door de douane mogen, tillen hun koffers, en begeleiden mensen die slecht ter been zijn naar brandweerbussen die als noodtaxi’s dienen. Het is een komen en gaan van mensen die een plek en een toekomst zoeken.
Opvang in een kerk
Slechts enkele kilometers daarvandaan, in de Roemeense plaats Vicovu de Sus, heeft Dorcas een opvanglocatie in de zalen van een kerkgebouw. De locatie is eenvoudig ingericht. Tientallen tweepersoonsmatrassen liggen aan weerszijden op de vloer, gescheiden door een rij eettafels. Op de matrassen zitten ouderen tussen spelende kinderen en luierende tieners. Tegen de muur staan verschillende kattenmanden. Verderop zit een kat in een tuigje. In de aangrenzende kleine keuken leunt een tiener met een kop thee tegen het open uitgifteluik. Een andere tiener zit in zijn rolstoel. Hij zou nog net de ruimte hebben om tussen de tafels en matrassen door te rijden, wanneer 3 peuters met hun driewielers zijn weg niet zouden blokkeren.
Voor de 2e keer op de vlucht
De oudste logee van het stel is een Joodse dame. Zoals ik begrijp is ze ooit gevlucht uit Rusland naar Oekraïne. In haar werkende leven is ze kleermaker geweest. Nu is ze met haar dochter, een onderneemster in de parfumerie, en kleinkinderen gevlucht uit Oekraïne naar Roemenië. Ze hopen te kunnen doorreizen naar Duitsland, waar een kennis van de dochter contacten zou hebben. Terwijl ze tegen ons in het Oekraïens begint te ratelen, aait ze haar katten. Een naaktkat en een Noorse boskat. Dana, onze Roemeense collega begint te vertalen. Ze zegt: ‘Dit is de hemel, we zijn zo blij. Dit is de hemel, dank u wel.’
10 maart 2022
Vond je dit interessant om te lezen?
Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het magazine Hartslag.