‘Hoe ingewikkelder het wordt, hoe leuker ik het vind’

Vandaag start de 46-jarige Peter Palsma als directeur bedrijfsvoering bij Dorcas. Samen met Leo Visser, algemeen directeur, vormt hij de Raad van Bestuur. Peter is afkomstig uit de sector jeugdbescherming en reclassering. In dit gesprek vertelt hij over zijn drijfveren en waarom hij de overstap naar Dorcas heeft gemaakt.

‘Het is mijn absolute drijfveer om met woord en daad te helpen. Ik vind dat je, als welvarend land, de plicht hebt andere landen te helpen.’

Authentieke Fries
‘Ik vind het altijd raar om te praten over mijzelf. Daarvoor ben ik veel te nuchter.’ Daarmee doelt Peter op zijn pragmatische, Friese instelling. ‘Wij zijn echt van het oplossen. Niet moeilijk doen, niet te veel praten, we regelen het gewoon met elkaar. Dat zijn belangrijke elementen in mijn leven die mij hebben gevormd en die ook vandaag de dag een rol spelen.’ Toch verlaat Peter vanwege zijn studie Friesland. Hij reist het land door en strijkt een aantal jaar geleden, samen met zijn vrouw en twee zonen (16 en 14 jaar), neer in Flevoland. ‘Het tegenovergestelde van Friesland. Zo veel soorten mensen die bij elkaar komen in één regio. Maar daardoor juist ook erg boeiend.’

De wereld voor anderen beter maken
Verbinding en contact zijn belangrijk voor Peter. ‘Mijn doel in werk en leven is om in woord en daad het goede te doen voor mijn naasten. Die drijfveer komt vanuit mijn geloof. Ik wil helpen en de wereld voor anderen beter maken. Dat probeer ik door te zoeken naar plekken waar ik mijn talenten kan inzetten.’ In zijn werk is deze drijfveer terug te zien. De afgelopen jaren vervulde Peter directie- en bestuursfuncties bij het Leger des Heils en Stichting Jeugdbescherming Overijssel. Hij zette zich in voor kinderen die in hun ontwikkeling worden bedreigd. ‘Bij Dorcas gaat het om hulpverlening op een nog fundamenteler niveau. Heb je goed drinkwater, is de hygiëne op orde, is er voldoende eten? Natuurlijk hebben we een deel van die problematiek ook in Nederland. Maar bij Dorcas gaat het hier continu over. Mij primair inzetten voor die basisbehoefte van de medemens, daar doe ik het voor.’

Andere manier van werken
Peter gaat zich in eerste instantie richten op de interne organisatie. De afgelopen jaren is Dorcas getransformeerd van een traditionele, hiërarchische organisatie naar een gedecentraliseerde. ‘Heel plat gezegd komt het erop neer dat we niet meer in Nederland bepalen wat landen nodig hebben. In het verleden werden gelden en middelen hier opgehaald en wij bepaalden hoe en waar dat besteed moest worden. Dat verandert. Internationale kantoren zijn tegenwoordig bepalend in hoe de middelen worden besteed. Gekeken wordt naar lokale krachten, netwerken en initiatieven. Dat vraagt een andere manier van werken hier in Nederland.’

Gecoördineerd wendbaar
Doel voor Peter is aan de ene kant de organisatie van een stevig fundament te voorzien op het gebied van bedrijfsvoering en operaties. Decentralisatie van taken van Nederland naar de landenkantoren is best een ingewikkelde klus. Tegelijkertijd is wendbaarheid ook essentieel, vertelt hij. ‘In een land kan vanwege de politiek een situatie zomaar omslaan. Of een cycloon raast over het land, zoals begin dit jaar in Mozambique. Dan moet je als ontwikkelingsorganisatie van de ene op de andere dag al je activiteiten kunnen aanpassen. Daarvoor is een gecoördineerd wendbare organisatie nodig: stabiel als basis en wendbaar wanneer nodig. Als we dat voor elkaar kunnen krijgen de komende paar jaar, ben ik een nog gelukkiger mens.’

Hoe ingewikkelder, hoe beter
In de sector neemt de behoefte aan hulp toe, door toenemend geweld maar ook door natuurrampen. Tegelijk neemt de bereidheid om te helpen af. Niet alleen bij het individu, ook bij de politiek. Hoe kijkt Peter hier tegenaan? ‘Dat is inderdaad een lastige kwestie’, reageert Peter. ‘Als je niet uitkijkt gaan we ons als land, onder invloed van sommige politieke partijen, vooral richten op onszelf. Dat is in mijn ogen een heel foute ontwikkeling. Ik vind dat je, als welvarend land, verplicht bent andere landen te helpen. Het zal de komende jaren zoeken zijn hoe we als ontwikkelingsorganisatie daarin de politiek kunnen blijven beïnvloeden. Op een operationeel niveau ligt er bijvoorbeeld het vraagstuk van de vrijwilligers. Dat worden er steeds minder. Hoe gaan we daar als organisatie op anticiperen?’ Antwoorden hierop heeft Peter nog niet, maar dat hij er niet voor wegloopt is een ding wat zeker is. Sterker nog: ‘Hoe ingewikkelder het wordt, hoe leuker ik het vind. Complexiteit en uitdaging heb ik nodig. Tel die twee op bij mijn drijfveer om het goede te doen en ik weet zeker dat ik een heel bijzondere en betekenisvolle tijd tegemoet ga bij Dorcas.’

03 juni 2019