De ‘granny-club’ voelt als familie 

‘Als er iets is bellen we elkaar’ 

Het is bijna niet voor te stellen dat deze vrouwen elkaar pas in het project hebben leren kennen. Ze keuvelen met elkaar alsof ze familie zijn. ‘Zo voelt het wel,’ zegt granny Claudia. ‘We houden ook buiten het project contact, en als er iets is dan bellen we elkaar.’ Violetta is leidster van het project in Moldavië en vult aan: ‘Er zijn veel oudere mensen die niemand meer hebben. Dorcas brengt hen bij elkaar.’ 

Handwerken 

De koffie staat al op tafel als Violetta voorgaat in gebed. Daarna komen de handwerkjes tevoorschijn en wordt er gewerkt aan kleedjes, sokken en tassen. Claudia bekijkt de sokken die haar buurvrouw aan het breien is en haalt zelf een patroon tevoorschijn om te laten zien. Ondertussen wisselen ze nieuwtjes uit, bijvoorbeeld over het volgende optreden van het koor waar ze in zingen.  

Het koor van granny’s  

‘We zingen altijd bij het handwerken, en we zingen ook als koor in de kerk’, vertelt granny Alexandra. De kerk is boven in het gebouw waar de granny’s bij elkaar komen. Voorin de kerk is een podium waar de granny’s op bijzondere zondagen zingen. Leidster Violetta zorgt ook voor de muziekbladen en ze dirigeert. Even later zingen de granny’s met kracht en overtuiging, liederen van vrede, en van Jezus die mensen redt.  

Samen één 

Granny Claudia maakt graag kleedjes, zowel op de club als thuis. ‘Zodra ik thuis ben, kruip ik onder een deken omdat het best koud is, en dan begin ik te handwerken.’  Ze is lovend over Violetta. ‘Ze doet het super, en ze doet ook alles; de bijbelstudie, het zanggroepje, soep maken, schoonmaken, zelfs karaoke. Ze is er elke week.’  Violetta vertelt: ‘Ik breng de granny’s samen, ik faciliteer hun bijeenkomsten. Ze zijn allemaal verschillend, maar hier zijn ze allemaal samen, en zijn ze samen één. We hebben besloten om ook een aantal actievere granny’s in het project op te nemen, omdat ze dan elkaar kunnen helpen en ondersteunen. Ze zijn ook elkaars support.’ 

Ervaringen uitwisselen 

Eén keer per jaar doen ze een leuk uitstapje, bijvoorbeeld naar een klooster in een andere stad, of naar een kasteel. Alexandra herinnert zich dat ze zo genoten heeft van de pizza op de internationale dag voor de ouderen. ‘Dat was een verwennerij.’ Ook de volgende dag staat er een uitje op het programma. Ze gaan ervaringen uitwisselen met een andere groep ouderen, en ze bezoeken een tehuis voor ouderen zonder huis.  

Groente uit de kas 

Het project initieert verschillende activiteiten, ook om een aanvulling op de boodschappen of het inkomen te verwerven. Een van de jongere granny’s kreeg een klein bedrag om een onderneming in fruitleer te beginnen; een populaire snack in Moldavië. In de zomer kregen granny’s die dat wilden een pakket zaden. Ze konden daarmee groente kweken in een kas. ‘Dat werden mooie planten, we hadden komkommers en grote, lekkere tomaten.’ Granny Lydia laat met haar handen zien hoe groot de tomaten wel waren. ‘En we hadden zoveel, we konden delen met anderen in de groep’.  

Uitkomst 

‘Ik ben blij dat we iets kunnen doen om voor een aantal ouderen de eenzaamheid en gebrek aan eten te kunnen verlichten’, legt Violetta uit. In haar project zijn 309 ouderen met een sponsor. Deze granny’s krijgen iedere twee maanden een voedselpakket, en twee keer per jaar een hygiëne pakket, plus vitamines. ‘In de winter krijgen ze ook briketten voor in de haard, voor de mensen die dit het hardst nodig hebben.’ Voor de ouderen die niemand hebben, wordt het zelfs thuisgebracht. Violetta: ‘Het project wordt gewaardeerd. Alle granny’s kennen wel iemand in hun buurt voor wie het project een uitkomst zou zijn. Vaak zijn het ouderen zonder kinderen. Het project is heel belangrijk voor Moldavië. Er zijn zoveel mensen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken.’ 

14 februari 2024