De impact van corona in Zuid-Soedan

‘In januari 2020 keerde ik na mijn verlof in Nederland nietsvermoedend terug naar Zuid-Soedan. Het leek een ‘gewoon’ jaar te worden. Voor zover ‘gewoon’ bestaat in een land als Zuid-Soedan, dat te maken heeft met gewelddadige conflicten, overstromingen, droogte en een instabiele economie. Het grootste deel van de bevolking leeft in primitieve hutten zonder stromend water en elektriciteit. En toen was daar ineens corona…’ Onze landendirecteur Agnes Kroese vertelt.

Ik hield mijn adem in…

‘Ik zag de beelden uit Italië en hield mijn adem in. Wat zou er wel niet gebeuren als dit virus zou uitbreken in Zuid-Soedan? Ik durfde er nauwelijks over na te denken… Al vrij snel ging het land op slot. Ik besloot er te blijven en niet naar Nederland terug te keren toen het nog kon. Juist in deze crisis voelde het voor mij niet goed om naar het veilige(re) Nederland te vertrekken en de mensen hier achter te laten. Tegelijkertijd was het spannend. De gezondheidszorg in Zuid-Soedan is slecht. Als ik ziek zou worden, had ik een groot probleem.

2020

Mijn werk ging in 2020 ondanks corona gewoon door en was misschien nog wel belangrijker dan ooit. Door de lockdown verslechterden de levensomstandigheden van de inwoners nog meer. Markten en winkels moesten bijvoorbeeld dicht. En in Zuid-Soedan betekent een dag niet werken dat er ’s avonds geen eten op tafel staat. Samen met enkele partners voerden we extra activiteiten uit. We deelden voedsel uit, gaven voorlichting over corona en zorgden voor schoon water en zeep.

Het goede nieuws was dat de uitbraak van corona uiteindelijk mee leek te vallen in Zuid-Soedan. Helaas bleek wel dat de indirecte impact van de pandemie veel groter was. Dit virus was nóg een extra druppel in de al overlopende emmer. Hongersnood, overstromingen, conflicten. Bijna 6 miljoen inwoners hebben geen toegang tot water of voedsel. Mensen eten bladeren van de bomen en graszaden om toch maar een beetje eten binnen te krijgen.

2021

Terwijl 2021 voor de meeste Nederlanders volledig in het teken stond van de pandemie ging het virus bijna onopgemerkt aan de mensen in Zuid-Soedan voorbij. Zeker, er was corona. En ook in Zuid-Soedan was er een lockdown, die met name grote impact had op de kinderen en jongeren, omdat de scholen dicht gingen. Ook moesten reizigers na aankomst in quarantaine. En uiteraard waren er besmettingsgevallen en kwam het Zuid-Soedanese OMT telkens met nieuwe maatregelen. Maar… Het viel in het niet bij de andere problemen waarmee de meeste Zuid-Soedanezen zich dagelijks geconfronteerd vonden.

Het leven hier is ongenadig hard en overleven is een dagelijkse strijd, ook zonder corona. Corona betekende voor veel mensen dat deze strijd ‘gewoon’ nog zwaarder werd. Niet alleen vanwege (mogelijke) ziekte, maar ook doordat de indirecte effecten van corona zich lieten gelden. Dit zag ik in 2021 terug in gigantische prijsstijgingen. Mijn wekelijkse boodschappen kostten bijvoorbeeld 3 keer zo veel.

Eind 2021 is 1,5 procent van de bevolking volledig gevaccineerd. De besmettingsgevallen leken het hele jaar relatief laag te blijven, op een piek met kerst na. Maar wat de precieze aantallen zijn, dat weet niemand. Bijna niemand laat zich testen. Waarom zouden ze? Als ze ziek worden, kan de gemiddelde Zuid-Soedanees niet rekenen op medische zorg.

2022

De voorspellingen voor 2022 over de situatie in Zuid-Soedan zijn nog slechter dan 2021. De verwachting is dat nog meer mensen honger zullen lijden, en een oplossing voor de onderlinge stammenstrijd is nog niet in zicht. Wat de impact van corona in 2022 zal zijn, blijft onzeker.

Als Dorcas blijven zo veel mogelijk ‘gewoon’ doorgaan. De extra maatregelen maken het werk een tikje complexer, maar dat nemen we voor lief. Te veel Zuid-Soedanezen zijn afhankelijk van de humanitaire hulp van Dorcas en andere organisaties. Het werk stopzetten is dus geen optie, zelfs niet ten tijde van een wereldwijde pandemie.’

• Steun ons werk voor mensen in nood. Geef nu!

04 januari 2022