‘Auw, dat doet pijn!’

De afgelopen weken zijn er harde klappen uitgedeeld aan de ontwikkelingssector. In het nieuwe Hoofdlijnenakkoord zijn niet alleen flinke bezuinigingen, maar ook nog eens een beperking op de giftenaftrek aangekondigd. Dit raakt mij diep en het deed me bijna fysiek pijn. We staan aan de vooravond van de grootste bezuiniging op ontwikkelingssamenwerking in de Nederlandse geschiedenis. Hoe kunnen we nog langer in de morele spiegel kijken wanneer dit gebeurt, terwijl op de achtergrond de wereldwijde armoede en ongelijkheidskloof gaapt? Een kloof die niet verdwijnt door weg te duiken achter onze Nederlandse dijken, maar die juist vraagt om samenwerking om problemen ver weg en dichtbij huis aan te pakken.  

De bezuinigingen zijn naast een kostenbesparing van de overheid ook bedoeld om hulporganisaties minder afhankelijk te maken van overheidssubsidies. Tegelijkertijd blokkeert het nieuwe kabinet een andere belangrijk financieringsmiddel, de giften van particulieren. Door de giftenaftrek te beperken wordt het voor mensen zoals u minder aantrekkelijk om te doneren. En onderzoek toont nu al een daling in het geefgedrag en experts voorspellen dat de daling door deze kabinetsplannen alleen maar zal toenemen.  

Je zou verwachten dat door het een te beperken, alternatieven gestimuleerd worden. Het tegendeel is dus het geval. Het voelt alsof we hiermee nog een extra tik na krijgen. Onze financiële middelen worden uitgehold, maar ook de middelen die we via de samenleving kunnen mobiliseren, worden beperkt. Het is een pijnlijke realiteit die ons in de toekomst wellicht zelfs zal kunnen dwingen om moeilijke en pijnlijke keuzes te maken. Minder projecten, minder hulp, minder impact…  

Ik moet er niet aan denken wat dit betekent voor de mensen in nood. Zoals eenzame ouderen in Albanië die niet gezien worden, kinderen in Egypte die niet de ruimte krijgen om te spelen, leren en talenten te ontwikkelen, de jeugdwerkloosheid in Ethiopië die extreem hoog blijft, en zo zijn er nog ontelbare voorbeelden. 

Hoe zwaar de overheidsmaatregelen ons ook vallen, Dorcas blijft zich met meer dan honderd procent inzetten voor de mensen die onze hulp zo hard nodig hebben. Wij doen dat al bijna 45 jaar en dat blijven we doen. Het is juist in deze tijd – waarin de wereld te maken heeft met tal van conflicten en rampen – cruciaal om ons in te zetten voor een gelijkwaardige wereld. Daarom roepen we iedereen in Nederland op om hulporganisaties te blijven steunen met geld, maar ook met tijd én gebed. Zodat we kunnen blijven doen waar we goed in zijn: mensen in nood helpen.  

Laten we samen zorgen voor een toekomst waarin we onze naasten niet in de steek laten, maar waarin we mensen die het moeilijk hebben ondersteunen en versterken. Laten we blijven investeren in hoop en verandering. Dat heeft de wereld nodig, juist nu! 

03 juni 2024