Agnes Kroese: ‘Ik houd hoop door de mensen in de ogen te kijken’

Agnes Kroese wilde als klein kind al ‘mensen helpen in het buitenland’, en met die missie belandde ze enkele jaren geleden uiteindelijk in Zuid-Soedan. Sinds deze maand is ze de nieuwe directeur van Dorcas. ‘Als je dit 10 jaar geleden tegen me gezegd had, had ik je niet geloofd. Maar ik ben er klaar voor en ik heb er zin in.’

Zuid-Soedan

In 2021 vertelde Agnes al een aflevering van EO Metterdaad over haar voorgeschiedenis. Hoe ze als kind al de wens had om iets voor mensen te betekenen in het buitenland. Agnes studeerde Internationale Ontwikkelingsstudies, en volgde daarna een master in noodhulp. In 2011 kwam ze voor het eerst in Zuid-Soedan. ‘Vanaf het eerste moment deed dat land iets met mij. Het heeft mij gegrepen en ik was er door aangedaan, vergelijkbaar met een verliefdheid.’

Nieuwe stap

De afgelopen 3 jaar werkte Agnes als landendirecteur in Zuid-Soedan. ‘Ik noem het mijn tweede thuis.’ Toch woont ze tegenwoordig weer in Nederland, want sinds 1 september is ze werkzaam als de nieuwe directeur van Dorcas. ‘Het afscheid uit Zuid-Soedan ging gepaard met een lach en een traan. Ik maakte deel uit van een hecht en professioneel team. Ik kijk terug op een mooie tijd.’

‘Wat ik meeneem uit Zuid-Soedan is respect voor de collega’s daar. De lokale context waarin zij hun werk moeten doen is extreem complex en uitdagend. Dat kunnen wij ons hier in Nederland moeilijk voorstellen. In het begin toen ik in Zuid-Soedan woonde, verbaasde ik me erover dat mensen soms veel te laat of niet voor afspraken kwam opdagen. Later zag ik in: het gestructureerd indelen van de dag is best wel Westers. In de praktijk van Zuid-Soedan werkt het gewoon vaak anders. Soms is de reden dat mensen te laat komen ook heel simpel, bijvoorbeeld als door hevige regenval de wegen onbegaanbaar zijn geworden. Als Nederlanders hebben we vaak snel onze mening klaar. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om de lokale context en situatie te leren kennen en begrijpen.

De toekomst

‘Het is geen gemakkelijke tijd. Er is van alles aan de hand in de wereld en de voorspellingen voor de toekomst zijn ook niet bepaald rooskleurig. De belangrijkste manier voor mij om hoop te houden is om altijd voor ogen te houden voor wie we het doen. De statistieken in Zuid-Soedan zijn bijvoorbeeld de afgelopen 10 jaar alleen maar verslechterd. De overstromingen worden erger; telkens ontstaan er weer gevechten… Dan kun je je afvragen: wat heeft het voor zin?

Wat mij altijd helpt is om in te zoomen en op individueel niveau de mensen in de ogen te kijken. Ik heb de glans in de ogen van mensen zien terugkomen. Ik heb mensen gesproken die trots vertelden: ‘Kijk eens wat ik heb bereikt! Een paar jaar geleden was ik afhankelijk van hulp, maar nu kan ik alles weer zelf doen.’ Dát vind ik hoopvol.

Veel mensen hebben het over een druppel op een gloeiende plaat. Dan zeg ik altijd: ‘Je zal zelf maar onder die druppel staan!’ We veranderen wel degelijk het leven van mensen, al is dat niet altijd in het grotere plaatje terug te zien. Zolang ik zie dat ons werk betekenisvol is voor mensen en hun gemeenschap blijf ik dankbaar en gemotiveerd doorgaan!’

Luister ook naar de podcast Dorcast, waarin Agnes in aflevering 11 in gesprek gaat met voormalig directeur Leo Visser.

06 september 2022