Mijn mooiste moment bij Dorcas…

Met een team van zo’n 85 medewerkers op het internationale kantoor in Nederland én zo’n 300 medewerkers in onze projectlanden zetten wij ons al 40 jaar in voor mensen in nood. Alle medewerkers hebben zo hun eigen bijzondere herinneringen. Wij vroegen 5 medewerkers wat hun mooiste moment bij Dorcas was.

Betty Timmerman (relatiebeheerder Kerken):
‘Er is een zinnetje waar ik vaak aan moet denken als ik aan het werk ben. Een van onze landendirecteuren zei eens: ‘Als je ooit denkt dat onze hulp een druppel op de gloeiende plaat is, realiseer je dan wat het betekent als je net onder die druppel staat.’ En zo is het. Die ene druppel kan ervoor zorgen dat er een grote verandering ontstaat in het leven van een persoon en zijn of haar omgeving. Dit zinnetje motiveert mij enorm om in Nederland het werk van Dorcas bekend te maken.’

Rosy Cherfane (hoofd gemeenschapscentra in Syrië):
‘3 jaar geleden ontmoette ik een Syrisch vluchtelingengezin. Naast hun slechte levensomstandigheden kregen zij te maken met de handicap van hun kleine meisje. Bibi (2) lijdt aan hersenatrofie, waardoor zij zich niet op een normale manier kan ontwikkelen. Haar leven werd bedreigd en ze had geen toegang tot gezondheidszorg. Onze missie werd volbracht, want wij konden haar voorzien van basisgezondheidsdiensten. Vervolgens zijn we erin geslaagd haar hervestiging rond te krijgen, waardoor zij de benodigde medische diensten heeft ontvangen in een ander land. Dit heeft haar leven gered. Geen enkel succes is bevredigender dan een dergelijke prestatie.’

Linda Mantel (medewerker Finance):
‘Van jongs af aan mag ik Dorcas al kennen. Ik heb onder andere meegelopen met een actie voor vrijlating van christengevangenen. Ook mocht ik indrukken opdoen tijdens reizen naar Roemenië en Albanië. Dit was eind jaren 80. Maar als ik terugdenk aan mijn mooiste moment bij Dorcas, is dat voor mij de dag dat ik, na 4 jaar diaconaal en vrijwillig werken, in loondienst kwam op de afdeling Financiën. Door mijn beperking is Dorcas een van de redenen waardoor ik het – achteraf gezien – continu volhield om door te gaan in het leven. Zo kon God een groot deel van mijn leven invullen. Hierbij wil ik mijn dankbaarheid uiten aan Dorcas.’

Jan Jacob Hoefnagel (woordvoerder):
‘Het is nu bijna 2 jaar geleden dat we in een klein Fries plaatsje bij mevrouw Bonnema (82) aan de eettafel zaten. Als veertiger bracht ze namens de werkgroep al fietsend huis-aan-huisblaadjes rond, voor wat toen nog CSHG heette. En nu, 35 jaar later, zamelde ze nog steeds kleding en spullen in voor mensen in nood. Jammer genoeg moest ze stoppen. Genietend van een kopje koffie met een ‘zondagse koek’ hebben we geluisterd naar al haar verhalen. Stapels plakboeken kregen we mee. Deze boeken getuigen van een levenswerk dat is voortgekomen uit haar geloof. Het is een van de mooiste erfenissen die ik ooit in ontvangst heb mogen nemen!’

Matthé Vos (relatiebeheerder Nalaten):
‘Ik denk nog vaak terug aan mijn bezoek aan de familie Klapwijk uit Ermelo. Zij vertelden mij over hun bijzondere reizen voor Dorcas. Tijdens ons gesprek zei meneer Klapwijk: ‘Veel van onze inspanningen waren voor anderen niet zichtbaar, maar dat hoeft ook niet want God weet ervan. Alles is in de hemel opgetekend!’ Lang geleden kregen zij een bijbel mee van een predikant uit Roemenië en hierin maakten zij een aantekening. Mevrouw Klapwijk zocht de tekst op, die zij toentertijd hadden onderstreept. Het ging om Hebreeën 10 vers 35 en daar staat: ‘Leg die onbeschroomdheid dus niet af, u zult er ruim voor worden beloond’. Deze tekst maakte een diepe indruk op mij en bemoedigt mij nog steeds.’
 

29 maart 2021