Het ‘Dorcas-virus’

Mijn eerste aanraking met Dorcas was 8 jaar geleden. Ik was in de Dorcas Winkel Andijk en ik raakte meteen besmet met het ‘Dorcas-virus’. De schone winkel met aantrekkelijk geëtaleerde spullen en de goede sfeer… Ik voelde mij er thuis!

Ik kwam steeds vaker langs: om te shoppen, koffie te drinken en kleding in te leveren. Ook ging ik Dorcas volgen op Facebook. Daar las ik meer over de missie en het werk in andere landen. Zo werd Dorcas voor mij een organisatie die ik ging waarderen, waar ik bewondering voor kreeg, waar mijn hart een sprongetje van maakte en waar mijn ogen van begonnen te twinkelen.

Inmiddels mag ik al bijna 5 jaar werken met ‘het goud van onze organisatie’: onze vrijwilligers. Wat een voorrecht! Vrijwilligers zijn mensen die allemaal hun kostbare tijd geven om mensen in nood te helpen. Bijvoorbeeld door een huis-aan-huiscollecte te organiseren, een inzameldepot voor textiel te beheren, te werken in een Dorcas-winkel of de Dorcas Voedselactie in hun lokale supermarkt te coördineren.

Van al die mooie ontmoetingen met jullie gaan mijn ogen twinkelen, en na een succesvolle actie zie ik die van jullie ook twinkelen. Gaat alles dan altijd goed? Nee, dat zou te mooi zijn om waar te zijn. Maar zolang we ons werk uit liefde doen voor elkaar en onze medemensen die het zo veel slechter hebben, bereiken we een heleboel.

Al jarenlang zie ik hoe er steeds meer collega’s en vrijwilligers besmet zijn geraakt met het Dorcas-virus. Wees dus gewaarschuwd nieuwe collega’s, partners en vrijwilligers, want het Dorcas-virus is hardnekkig! Misschien is het wel het enige virus waar ogen van gaan twinkelen…

Margriet Visser-Staat
vrijwilligerscoördinator

10 december 2019