Van een fakkeloptocht en vrijwilligerswerk tot sponsoring en nalaten

Ernst en Tilly Verwaal zijn al jaren betrokken bij Dorcas

Hun geschiedenis met Dorcas gaat ver, heel ver terug. Het precieze jaartal weten Ernst en Tilly Verwaal niet meer, maar ze zijn er zeker van dat het eind jaren ’80 was. Bijna vanaf het begin dus. Samen met andere demonstranten liepen ze mee in een fakkeloptocht voor de vrijlating van de Russische mensenrechtenactivist Sharansky. Hoewel ze tegenwoordig minder actief betrokken zijn bij Dorcas, heeft de organisatie nog altijd een warme plek in hun hart.

Ernst en Tilly wonen tegenwoordig in Ruurlo, een dorp in de Gelderse Achterhoek. Zes jaar geleden zijn ze na hun pensioen hier komen wonen. ‘We komen oorspronkelijk uit Dordrecht. Daar zijn we via de plaatselijke werkgroep betrokken geraakt bij Dorcas. Jarenlang hebben we van alles gedaan, van verkoop en kledinginzameling tot de Dorcas Voedselactie’, zegt Tilly.

Het echtpaar woonde in Dordrecht boven de voormalige smederij van de familie van Ernst. Dit gebouw was heel geschikt om te gebruiken voor de verschillende activiteiten van de werkgroep. ‘Ons huis stond aan de haven. We woonden boven en de benedenverdieping was een grote lege ruimte. Als het havenfeest in de stad was, gooiden wij de deuren open en verkochten wij beneden allemaal spullen voor Dorcas. Vooral knuffels waren toen erg geliefd’, vertelt Tilly uit.

Genieten van regen

Stiekem genoot ze er vooral van als het slecht weer was. ‘Bij ons kon je droog staan, dus bij regen hadden we veel aanloop. Ook hadden we voor iedereen altijd een kopje koffie of thee. De mensen kwamen wel en hierdoor verkochten we veel spullen voor Dorcas.’

Elk jaar in november stelde het echtpaar de benedenruimte van hun huis beschikbaar voor de Dorcas Voedselactie. Ernst: ‘De voedselpakketten uit meerdere supermarkten in Dordrecht werden allemaal bij ons verzameld. Ik reed na afloop van de voedselactie een paar keer op en neer met een aanhanger om de pakketten uit de supermarkten op te halen. Dorcas haalde dan vervolgens bij ons de pakketten weer op voor verder transport.’

Vanwege andere vrijwilligerstaken en hun verhuizing naar Ruurlo zijn Ernst en Tilly de laatste jaren niet meer actief als vrijwilliger. Toch zijn ze nog steeds volop betrokken bij Dorcas.

Niet alle ouderen hebben het goed

Zo sponsoren ze Ilona, een oudere vrouw uit Roemenië. Tilly: ‘We hebben eerst jarenlang kinderen gesponsord. Dit liep vanwege de leeftijd van het kind af. De beelden van ouderen, die zo’n beetje van onze leeftijd zijn, raakten mij altijd erg. Wij hebben het hartstikke goed, maar dat geldt niet voor alle ouderen’, vertelt Tilly.

Zelf heeft het echtpaar geen kinderen. Dat, en de koop van hun nieuwe huis in Ruurlo, maakte dat ze na gingen denken over hun nalatenschap. ‘We worden steeds ouder en hebben geen erfgenamen. Daardoor gingen we nadenken over wat we eigenlijk zouden willen met onze spullen na ons overlijden.’

Vertrouwen in goede doelen

Ernst en Tilly besloten hun bezittingen na te laten aan Dorcas en aan twee andere goede doelen. ‘Het zijn allemaal christelijke goede doelen waar we al ons hele leven bij betrokken zijn en waarin we veel vertrouwen hebben.’

Het regelen van hun nalatenschap ging eenvoudig. ‘We zijn gewoon naar de notaris gegaan en die heeft alles voor ons geregeld. Hij vond het wel bijzonder dat we het aan Dorcas en de twee andere goede doelen wilden schenken. Dat maakte hij niet zo vaak mee, vaak laten mensen wat na aan goede doelen die te maken hebben met ziektes.’

Altijd een leuke sfeer

Terugkijkend op de bijna 45 jaar die ze betrokken zijn bij Dorcas, heeft het echtpaar eigenlijk alleen maar goede herinneringen. Voor Ernst is het hoogtepunt in al die jaren toch wel de Dorcas Voedselactie. ‘Er was altijd een leuke sfeer. De vrijwilligers waren enthousiast en er waren eigenlijk nooit negatieve reacties. Ook de klanten in de winkels deden graag mee, sommigen kwamen zelfs met een kar vol boodschappen aanzetten.’

04 juli 2025