Het wereldwijde probleem van voedseltekort

Wat doet Dorcas met voedsel?

Tijdens de Dorcas Voedselactie zamelden we geld in voor voedsel. Niet alleen voor voedselpakketten, maar juist ook voor het zelf verbouwen en zelf verdienen van voedsel door onze projectdeelnemers. Waarom werken we op deze manier en hoe gaat dat dan in de praktijk? En hoe groot is het probleem van voedseltekort eigenlijk? Peter de Hoogh, thematisch expert bij Dorcas, geeft antwoord op deze en andere veelgestelde vragen.

Hoe groot is de nood van voedsel?

‘De situatie verschilt per land, maar in alle landen waar wij werken is wel een probleem met voedselzekerheid. In Albanië zijn het bijvoorbeeld vooral de ouderen die het moeilijk hebben. Zij hebben vaak geen netwerk om zich heen en zijn dan vaak afhankelijk van voedselpakketten. In Tanzania en Egypte is juist vooral sprake van tegenvallende oogsten, waardoor mensen niet genoeg te eten hebben. In Egypte speelt daarnaast ook nog de torenhoge inflatie een negatieve rol. Mensen waren hier al kwetsbaar en zijn dat nu nog meer.’

Hoe komt het dat de oogsten mislukken?

‘Dit is vaak een gevolg van klimaatverandering en speelt vooral in Afrika. Veel landen hebben te maken met hitte en langdurige periodes van droogte, afgewisseld met hevige (onvoorspelbare) regenbuien. In Egypte wonen veel mensen langs de Nijl en kunnen ze het water hiervan nog wel gebruiken voor de irrigatie van het land. Hier hebben met name hittegolven een negatief effect op de oogsten. In Tanzania zijn met name in de regio rond de Kilimanjaro rivieren opgedroogd en moet je veel dieper graven voor waterputten. Ook is ontbossing een groot probleem in dit land, omdat er veel bomen worden omgehakt voor houtskool.’

Wat doet Dorcas aan voedselvoorziening?

‘We kijken goed naar de situatie in het land zelf. Daarbij stimuleren we de mensen om niet te kijken naar wat ze niet hebben, maar juist de focus te leggen op de middelen die er wel zijn. Zo koppelen we in Albanië de boeren aan het opkomende toerisme. Er is een markt voor lokale gastenverblijven en lokale producten. We trainen de boeren om hun producten aan te laten sluiten bij de behoeftes van de toeristen. Ook zetten we wandelroutes uit langs de verschillende dorpen, waar toeristen kunnen genieten van de lokale gerechten.

In Egypte richten we ons vooral op vrouwen door het geven van een landbouwtraining. Aan de ene kant neemt hierdoor de productie van voedsel toe, terwijl aan de andere kant de kosten juist dalen door bijvoorbeeld het gebruik van natuurlijke materialen als compost waardoor ze geen (dure) kunstmest meer hoeven te kopen.

In Tanzania zetten we meer in op weerbaarheid tegen veranderende klimaatomstandigheden, de variatie van landbouw en voedselzekerheid. Door verschillende gewassen te verbouwen en meerdere dieren te houden, hebben boeren een gevarieerder menu en is een verdubbeling van de oogst geen uitzondering.

Waarom deelt Dorcas niet gewoon voedselpakketten uit?

‘Door bijvoorbeeld onze aanpak om boeren te trainen in Tanzania zien we dat alle deelnemende huishoudens hun voedselproductie minimaal hebben verdubbeld. Daar kan voedseldistributie echt niet tegenop.

En we merken ook dat door het delen van kennis het denken van de mensen verandert. Ze worden actiever en gemotiveerder en willen graag als gemeenschap samenwerken. Het enthousiasme onder de deelnemers is zo groot dat er in Tanzania inwoners uit zes extra dorpen zich hebben aangemeld om de training te gaan volgen.

Wat zijn de plannen voor voedselprojecten voor 2025?

‘In Tanzania willen we het huidige project voor boeren verder uitrollen. Door de toegenomen productie hebben boeren nu genoeg voedsel voor zichzelf, en daarnaast ook een klein overschot wat ze op de markt kunnen verkopen om extra geld te verdienen voor andere basisbehoeften. Via ons project helpen we boeren om aansluiting te vinden bij veelbelovende marktketens (zogenaamde Value Chains). Behalve producten rechtstreeks in zo’n keten af te zetten, stimuleren we boeren ook om hun producten eerst te sorteren of te verwerken. Op deze manier kunnen ze een hogere prijs krijgen en wordt er bovendien werkgelegenheid verschaft.  Deze benadering  willen we het komende jaar verder uitrollen in andere landen.

En ook in 2025 blijven we wel voedselpakketten uitdelen. Dat doen we bijvoorbeeld als er een ramp of crisis plaatsvindt. Daarnaast blijven er altijd mensen wel afhankelijk van voedselpakketten. Denk aan mensen met een zware beperking, ouderen en chronisch zieken. Aan hen blijven we natuurlijk voedselpakketten uitdelen. Tegelijkertijd kijken we ook of er lokale netwerken (Community Safety Nets) kunnen worden opgebouwd waarin voor deze mensen kan worden gezorgd.’

12 december 2024