Zeeuws echtpaar zet na 20 jaar punt achter vrijwilligerswerk voor Dorcas

‘Het waren fantastische jaren’

Een oproep in de krant voor een kledinginzamellocatie voor Dorcas was voor Tiny en Dick Goeree het startsein voor hun vrijwilligerswerk voor Dorcas. Nu – 20 jaar later – zet het Zeeuwse echtpaar een punt achter hun werk voor Dorcas.

‘Vanuit ons geloof zijn we begaan met minderbedeelden. Dat is onze drijfveer geweest tijdens ons vrijwilligerswerk voor Dorcas de afgelopen 20 jaar. We wilden iets betekenen voor deze mensen die het niet zo goed hebben als wij’, vertelt de inmiddels 73-jarige Tiny.

Na de oproep in de krant verzamelde Tiny een groep enthousiastelingen uit verschillende kerken om zich heen, die samen met haar de nieuwe werkgroep in Tholen vormde. Tiny kreeg de rol van organisator. Deze taak bleek haar goed te liggen. De werkgroep richtte zich op het inzamelen van kleding.

Het vrijwilligerswerk begon met inzamelen van kleding.
Start van het inzameldepot.

Gepensioneerde boer

Er moest allereerst een opslag- en sorteerruimte worden gevonden. ‘We gingen bidden voor een geschikte locatie en die kwam op een bijzondere manier. Er was een boer, die al met pensioen was, bereid om mee te werken door een schuur beschikbaar te stellen.’ De vuile schuur – vol hooi – werd vervolgens omgetoverd tot een schone en toonbare ruimte. Niets stond de opening van een depot meer in de weg. Tiny werd aangesteld als een van de depothoofden.

Tot grote vreugde van de werkgroep werd kledingzak na kledingzak ingeleverd. Elk kledingstuk ging bij de vrijwilligers door de handen. Er werd gekeken of iets schoon en heel was en de maten werden gesorteerd. Zomer- en winterkleding werden uit elkaar gehaald en ook mannen- en vrouwenkleding gingen apart. Als iets kapot of vies was, werd het hersteld of gewassen.

Dorcas inzameldepot
In een schrift werd bijgehouden hoeveel zakken werden ingeleverd.

Gouden ring gevonden

Het werk in het kledingdepot was voor Tiny en de andere vrijwilligers hun lust en hun leven. Soms gebeurde er ook wel wat bijzonders. ‘We kwamen de gekste dingen tegen tussen de gebrachte kleding. Zo vonden we een keer een gouden ring. Er komen zoveel zakken tegelijk binnen, dan weet je niet meer van wie welke zak is geweest. We hebben de ring een hele tijd in ons bezit gehouden, maar uiteindelijk zijn we naar de juwelier gegaan. Hij gaf ons er een bedrag voor en dat hebben we natuurlijk aan Dorcas gegeven.’

Naast de kleding werden er ook steeds meer spullen ingeleverd. Eerst probeerde Tiny samen met haar man Dick de spullen nog te verkopen op verschillende braderieën. De opbrengst was dan voor Dorcas. Al snel kon er met al die spullen een hele winkel worden gevuld. Daarom werden ze vanaf dat moment naar één van de Dorcas-winkels gebracht.

Vrachtwagen Dorcas
Een vrachtwagen van Dorcas kwam de spullen ophalen.

Zakkensmijters

Een vrachtwagen van Dorcas kwam de spullen ophalen. ‘Als het weer zover was, werd er een belletje gedaan en dan verscheen er een heel dozijn helpende handen van het eiland. We noemden ze de zakkensmijters. Vol enthousiasme laadden ze dan 400 tot 500 zakken én alle losse spullen in de vrachtwagen’, vertelt Tiny.

De spullen die ingeleverd werden verschilden enorm: van een tent, keukengerei en speelgoed tot een ziekenhuisbed, een rollator en een babyuitzet. Van alles kwam er binnen en het hield maar niet op. ‘Op een gegeven moment wist men ons ook te vinden als er iemand overleden was. Dan mochten wij soms het huis leeghalen. Fantastisch natuurlijk, maar als je zelf al het sjouwwerk moet doen, is dat wel zwaar. Zeker op onze huidige leeftijd.’

Naast het vrijwilligerswerk bij het inzameldepot deden Tiny en Dick in de afgelopen jaren nog veel meer. Ze hielpen bij de Dorcas Voedselacties, organiseerden rommel- en plantjesmarkten en bezochten vrijwilligersdagen. Tiny: ‘Met een gehuurde bus zijn we samen op pad gegaan. Geweldig was dat.’

Dick en Tiny Goeree stoppen met vrijwilligerswerk.
Dick en Tiny Goeree

Einde aan vrijwilligerswerk

Na 20 jaar zetten Dick en Tiny nu een punt achter hun vrijwilligerswerk voor Dorcas. ‘Het inzetten van de vrachtwagen was niet meer rendabel en fysiek is het werk voor ons nu ook te zwaar. Het waren fantastische jaren, vol passie en met gedreven medevrijwilligers. Als we konden, zouden we het zo weer doen!’

02 september 2021

Vond je dit interessant om te lezen?

Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het magazine Hartslag.