Slapeloze nachten?  

Natuurlijk heb ik er de afgelopen weken wel eens wakker van gelegen. Lag ik naar het plafond te staren en kreeg ik een knoop in mijn maag als ik dacht aan wat ons te wachten staat met dit nieuwe kabinet. Aan een minister die in het verleden meermaals duidelijk maakte dat zij geen fan is van het steunen van mensen in nood. Een minister die niet langer gaat over ontwikkelingssamenwerking maar over ontwikkelingshulp.  

Je zou kunnen denken: ‘What’s in a name’? Maar alleen al die naamswijziging is zo tekenend. Waar we ons jarenlang hebben ingezet om van het ‘white savior complex’ af te komen en veel meer naast mensen zijn gaan staan in plaats van ons als ontwikkelingsorganisatie boven hen te positioneren, maakt de nieuwe naam wat mij betreft duidelijk dat we een aantal stappen terug doen. ‘Helpen’ impliceert een machtsverhouding, ik ben de helper, jij de hulpbehoevend en al snel wordt de persoon die hulp nodig heeft als zwak en onbekwaam gezien. We spreken bij Dorcas liever van ‘ondersteunen’, waarbij we uitgaan van de kracht van de mensen zelf. Want we geloven in het prachtige potentieel dat ieder mens van God heeft gekregen. 

Het zijn overigens niet de consequenties van bezuinigingen op het gebied van ontwikkelingssamenwerking die me uit mijn slaap houden. We zijn ontzettend dankbaar voor onze trouwe supporters. Door hun betrokkenheid in gebed en op financieel gebied zijn wij niet volledig afhankelijk van overheidssubsidies. Maar ik lig te malen over de gelijkwaardigheid van de mens, ik zie hoe die steeds meer in het gedrang komt. In de keuze voor de naam van een ministerpost, maar ook dichterbij, om mij heen. Hoe er over elkaar wordt gesproken, hoe relaties verharden en opinies als giftige pijlen op elkaar worden afgevuurd, zonder oog te hebben voor de mens achter die mening.  

Op basis van het verleden van de nieuwe minister zou je zeggen dat we als Dorcas alle reden hebben om argwaan te hebben. Om ons als organisatie in de steek gelaten te voelen. Wordt wat we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd nu om zeep geholpen? Gelukkig gaat het niet om ons als Dorcas. Het gaat ook niet om een minister en niet om een kabinet dat ontwikkelingssamenwerking niet zo hoog in het vaandel heeft. Het gaat om medemensen in nood. Omkijken naar wat geweest is, daar ben ik niet zo van. Omzien naar mensen in nood, waar ze zich ook bevinden, dat is een Bijbelse opdracht waar ik elke ochtend mijn bed voor uitkom. Hen handvatten geven om hun eigen ontwikkeling te realiseren, wakkert een energie in mij aan die me zelfs na een woelige nacht met frisse moed doet opstaan.  

Agnes Kroese
Algemeen directeur Dorcas

Deze column is verschenen in het Nederlands Dagblad van zaterdag 6 juli.

08 juli 2024