Noodhulp Oekraïne: het verhaal van docent Lubov
‘Op de dag dat Rusland ons land binnenviel, was mijn vader jarig. We hebben zijn verjaardag nooit gevierd. Als leraar van groep 8 zat ik volop in de voorbereidingen van het jaarlijkse schoolkamp. Ook dat feest heeft nooit plaatsgevonden.’ Docent Lubov deelt haar verhaal over de oorlog in Oekraïne en de noodhulp die ze ontving via Dorcas.
Niet vol te houden
‘Ons dorp in het oosten van Oekraïne werd in het eerste weekend van de oorlog al bezet. In eerste instantie waren onze problemen vooral praktisch van aard. Eerst viel het licht uit, daarna kwam er geen water meer uit de kraan, en ten slotte ging de gaskraan dicht. Vanwege de bombardementen verbleven we met het hele gezin in de kelder van ons huis. Alleen als het een hele tijd stil was, durfden we daaruit te komen. Dan zaten we in een koud en donker huis. Het was niet vol te houden. Zeker niet toen op een gegeven moment onze voedselvoorraad opraakte.
‘De reis was zeer angstig en onveilig.’
Noodgedwongen opgesplitst
Achteraf denk ik: waarom bleven we zo lang? Het antwoord is dat we hadden verwacht dat de bevolking geëvacueerd zou worden. Toen dat na 2,5 week nog niet gebeurd was, besloten we samen met onze buren en een paar familieleden te vertrekken. Mijn man en ik hebben allebei geen rijbewijs en dus hebben we ook geen auto. Hierdoor moest ons gezin zich noodgedwongen opsplitsen over 2 auto’s. De kinderen zaten bij familie in de auto; mijn man en ik bij de buren. Al snel waren we onderdeel van een colonne van vele auto’s die het onbekende in reden.
De reis was zeer angstig en onveilig. Meerdere keren werden we beschoten. Een van de wielen van onze auto barstte, maar we durfden pas kilometers verderop te stoppen. De colonne reed verder, inclusief onze kinderen. Toen het wiel verwisseld was, waren we alleen. Ik ervaar het als een wonder dat we dat hebben overleefd. We waren continu aan het bidden. Toen we onbezet gebied bereikten, gaven we gas en het lukte ons om de colonne te bereiken! Ik zag mijn kinderen weer – dat was een emotioneel moment voor mij.
‘Een lach op het gezicht van je kind is onbeschrijfelijk veel waard.’
Noodhulp Oekraïne
Onderweg gingen we via internet op zoek naar een woonruimte. We deden een aanbetaling maar toen we daar aankwamen, bleek het huis niet te bestaan. We waren bedrogen. Plan B was om naar familieleden te gaan. Helaas hadden zij alleen plek voor onze kinderen. De volwassenen stonden op straat. Uiteindelijk kwamen we terecht op een opvanglocatie. Dankzij Dorcas was daar eten, verwarming en een bed. Meer hadden we niet nodig. We waren zo dankbaar voor deze plek.
En daar bleef het niet eens bij. We kregen een financiële bijdrage om wat spullen te kunnen kopen, en juridische hulp om nieuwe identiteitsbewijzen aan te vragen. Ook hebben we met een psycholoog gepraat. Die luisterde echt naar ons, en dat was harder nodig dan ik zelf doorhad. Ik voelde me bijvoorbeeld schuldig omdat ik mijn kinderen niet kon geven wat zij nodig hadden. Ik kreeg goede adviezen en daar voelde ik me beter door. De psycholoog gaf ook nog een praktische tip: een adres waar we een cadeau voor de kinderen konden ophalen. Het is onbeschrijfelijk hoeveel het waard is om een lach te zien op het gezicht van je kind.’
Dorcas verleent noodhulp in Oekraïne via onder andere de Dutch Relief Alliance en als gastdeelnemer van Giro555.
Geef ook voor mensen in nood, waaronder noodhulp Oekraïne.
22 juli 2022
Vond je dit interessant om te lezen?
Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en het magazine Hartslag.