Vrijwilliger Hilly: ‘Ik zie de muntjes nog zo door het trappenhuis rollen’

Dorcas bestaat 45 jaar. In dat kader vertellen een aantal vrijwilligers over hoe zij zich (ergens gedurende) deze tijd hebben ingezet voor Dorcas. Vandaag aan de beurt: Hilly Pelleboer uit Zwolle.

Het is 1997. De dan 41-jarige Hilly Pelleboer uit Zwolle doet mee aan een wandeltocht van 100 km in de Drentse natuur. In haar zoektocht naar een goed doel om voor te lopen kwam ze uit bij Dorcas. Jarenlang vrijwilligerswerk volgde.

Sponsorlijst van de Nationale Wandelactie 1997. Hilly haalde 9500 gulden op. — Sponsorlijst van de Nationale Wandelactie 1997

Zwolle

Inmiddels is het 2025 en kijkt Hilly met goede herinneringen terug aan jaren vrijwilligerswerk. Meer dan twaalf jaar was ze actief als lokale coördinator van de Dorcas Voedselactie en coördinator van de collectebussen. Dat deed ze veelal tijdens haar werk als verpleegkundige in ziekenhuis De Weezenlanden. ‘Ik had vaak tijd over tijdens nachtdiensten, kon ik mooi wat mailtjes versturen. En het ziekenhuis lag in hartje Zwolle; ik kon in mijn pauzes zo langs supermarkten om managers warm te maken voor de Dorcas Voedselactie. Ik at met de patiënten en hoefde daardoor in mijn eigen pauzes niet meer te eten. Ik liep zelfs met de collectebus in mijn pauzes. Ik werkte altijd 200 procent: 100 procent als verpleegkundige en 100 procent voor Dorcas.’

Dorcas Voedselactie

Als coördinator van de Dorcas Voedselactie had Hilly contact met zo’n twaalf supermarkten in Zwolle. In de jaren dat ze coördinator was, zamelde Dorcas nog voedsel in voor mensen in Oost-Europa. Vrijwilligers deelden boodschappenlijstjes uit wat supermarktklanten in de winkel konden gaan kopen. Dorcas bracht het ingezamelde eten vervolgens naar mensen in nood.

Hilly had ook het overzicht over de vrijwilligers: wie stond waar tijdens de actieweek. ‘Er vielen weleens gaten, maar het kwam uiteindelijk altijd wel goed.’ Zelf ruilde ze zoveel diensten met haar collega’s dat ze vaak de hele week niet hoefde te werken. Middelbare scholen bleken een onverwachte bron van vrijwilligers, want meehelpen bij de actie telde als maatschappelijke stage. En zo stonden er op den duur troepen middelbare scholieren flyers uit te delen en producten in te pakken. ‘Wel vaak in het weekend voor of na de actie, zodat ik ze wat beter in de gaten kon houden.’

De ingezamelde etenswaren werden naar Genemuiden gebracht en daar verdeeld in dozen. Eén doos ging naar één huishouden en dus werden er verschillende producten in zo’n doos gestopt. ‘Ik had dan contact met de vrijwilligers in Genemuiden, ook om te vragen of er nog gebrek aan iets was. Want bijvoorbeeld jam en Brinta werd in de supermarkten wel vaak gegeven, maar producten als olijfolie al minder vaak. Daar konden we dan in de winkel nog specifiek naar vragen.’

Collectebussen

Iets anders wat Hilly oppakte in Zwolle was de collecteweek. ‘Ik wilde het liefst voor Pinksteren de jaarlijkse collecteweek hebben gehad. Dan zijn de dagen lang, maar mensen zijn nog niet op vakantie.’ Ze lacht: ‘Ik was daar wel geraffineerd in.’ Ze had een vaste groep mensen die collectebus wilden lopen en ze wist ook precies welke straten nog niet waren geweest. ‘Als ik dan in de buurt moest zijn, nam ik de collectebus mee en deed ik nog wat straten. En de straten met veel ouderen kon ik mooi in de ochtenden doen.’

Kaart voor vrijwilligers: bedankt voor uw komst! — Hilly in actie als vrijwilliger

Ze denkt terug aan een voorval met een rechter. ‘De collectant die aan zijn deur kwam had geen legitimatiebewijs bij zich. Of diegene terug kon komen met het bewijs. Een dag later stond de collectant aan zijn deur met bewijs, en wat denk je? Die rechter geeft maar 70 cent! En dat terwijl de mensen van het woonwagenkamp zo hun hele portemonnee leeg kieperen in de bus.’

Na de week werden de bussen naar de bank gebracht om het geld daar te tellen. ‘Rinkel de rinkel door de bocht met de collectebussen achter in de auto. En vieze vingers dat je dan kreeg van het tellen!’

Coins for Change

In haar woonkamer heeft Hilly stapels Dorcas-mappen met jaartallen in de kast achter de bank. Ze herinnert zich de actie Coins for Change nog en pakt er een map bij. Toen Nederland over ging van guldens naar euro’s kon je de munten die je nog thuis had liggen inleveren bij de Dorcas-depots. Dorcas mocht toen een bepaald percentage van de opbrengst houden. Het appartement van Hilly in een flat was ook een inleverpunt. ‘Ik vroeg aan iedereen of ze de munten in andere tassen konden vervoeren en niet de originele doorzichtige tassen. Niet iedereen in de buurt hoefde te zien dat al dat geld bij mij werd ingeleverd. Maar wat denk je? Sommige mensen kwamen gewoon met die tassen aan zetten waar je alle munten in zag zitten! En eentje knapte ook nog open op de trap! ‘Ik zie de muntjes nog zo door het traphuis rollen. Ik heb als een gek alles bij elkaar geharkt met stoffer en blik. Toen hebben we toch maar een andere verzamellocatie afgesproken.’

Fotoboek met foto's over de Coins for change actie — Zakken vol met munten

Reorganisatie

Na een reorganisatie bij Hilly op het werk in 2015 bleek de grote vrijwilligersrol niet meer te passen. ‘We gingen veel werken met invalkrachten en werkdiensten ruilen werd veel lastiger. Ik kon niet meer zo makkelijk de week van de voedselactie vrij regelen.’ Ook ging ze in Isala werken, een ziekenhuis dat buiten de binnenstad lag en waardoor ze in haar pauzes niet meer de stad in kon. ‘Toen was het mooi geweest’.