‘De geur van de vuilnisbelt in Egypte .. dat vergeet je nooit meer’

Ron van Rijn uit Leerdam heeft al jaren een warm hart voor Dorcas. ‘De waarde van een reis met Dorcas is dat je echt met de nood wordt geconfronteerd. Als je in Egypte over de vuilnisbelt loopt en de geur dringt door in je neus… dat vergeet je nooit meer’.

Ron is in het dagelijks leven accountant, voornamelijk voor het midden- en kleinbedrijf. Via een collega kwam hij in aanraking met het werk van Dorcas. ‘We zijn al jaren betrokken bij de Dorcas Voedselactie,’ vertelt hij. ‘Mijn vrouw is lid van de werkgroep Leerdam. We doen collectes en ik heb een keer geholpen een veiling te organiseren.’ Hij steunt het werk van Dorcas in Kenia en in Egypte financieel.

Verschoppelingen

Ron is meerdere keren met andere ondernemers op reis geweest met Dorcas. ‘Egypte heeft veel indruk op mij gemaakt. Als je over de vuilnisbelt loopt en je die lucht in je neus hebt – dat vergeet je nooit meer. Het leven is voor veel mensen in Egypte niet makkelijk. Voor de christenen, de Kopten, is het leven nog moeilijker. Zij zijn echt verschoppelingen in het land. Door de ellende heen toch het positieve zien, het is bijzonder om te ervaren dat die mensen zo in het leven staan: niets hebben, en toch zo positief.’

Ondernemers

Als je met de ellende wordt geconfronteerd, dan móét je wel helpen, blikt Ron terug. ‘Je bent met een stel ondernemers bij elkaar, en dan is het al snel van ‘hup, allemaal even lappen en dan zorgen we dat dat meisje een rolstoel krijgt, bijvoorbeeld. Maar zo werkt het niet. Zo werkt Dorcas ook niet. Je moet werken in de gemeenschap, om te zorgen dat de hulp ook op lange termijn werkt, en ook om bijvoorbeeld jaloezie te voorkomen.’

Hoe sta je in het leven

‘In mijn werk als accountant gaat het wel eens over hoe je in het leven staat. We werken ook met familiebedrijven, en dan kom je nog wel eens bij de kernvragen van de mens. Waar doe je het uiteindelijk voor? Wat drijft je? Nog meer winst? Een groter bedrijf? Wat doe je als voorbeeld naar je medewerkers, welk voorbeeld wil je zijn naar je kinderen? Ik geef niet het antwoord, dat is niet mijn werk, maar ik stel wel de vraag.’

Geen water, geen toilet

‘Kinderen in Egypte beginnen echt met 3-0 achterstand. Er is geen water, geen toilet, mensen moeten in het veld hun behoefte doen. Dat is voor vrouwen en meisjes onveilig. We sponsoren ook een paar kinderen en we kiezen ook bewust voor meiden, want voor hen is het nog weer iets moeilijker.’

Waar het asfalt ophoudt

Op een aantal reizen was ook de oprichter van Dorcas, Dirk Jan Groot, mee. ‘Hij zei het heel treffend over het werk: Dorcas begint waar het asfalt ophoudt. We helpen de mensen zonder postcode. De hulp gaat echt over de basis: water, sanitaire voorzieningen, een structuur om op te bouwen.’  

Achterop de brommer

De reizen die Ron heeft gemaakt waren indrukwekkend, maar er gebeurde ook wel eens iets grappigs. ‘Aan het einde van onze reis in Zuid-Soedan hadden we het meeste contante geld weggegeven. Maar we moesten nog naar het vliegveld; we hadden nog net genoeg om twee brommers met chauffeur te huren. Ik ben nogal lang, dus ik zat als een soort aap, met uitstekende armen en benen achterop die brommer, met de koffer in mijn armen geklemd, op weg naar het vliegveld.’

Vier kippen

Op een van onze reizen vroegen we ons af: wie is er nu eigenlijk het rijkst? Dat is de vraag die dan in je opkomt, als je de armoede ziet en toch de blijdschap van mensen ervaart, ondanks alles. We stonden daar met een paar mensen: een paar ondernemers uit Nederland en een vrouw in een dorpje. Ze woonde in een plaggenhut. Ze had vier kippen in totaal. Ze gaf een van die kippen aan ons. Zat ik even later achter op de pick-up truck met die kip onder mijn arm. En ik realiseerde me ineens dat die vrouw een kwart van haar vermogen aan ons had gegeven. Daar wordt je dan door geraakt.’

08 augustus 2024