Bijdrage Laura van Dolron aan de Samen Dorcas Dag

Ik wil het over liefde hebben.
In het burgerlijk wetboek staat maar een artikel over liefde artikel 81.
Gaat over het huwelijk….
Echtgenoten zijn elkaar hulp getrouwheid en bijstand verschuldigd, ze zijn verplicht elkaar het nodige te verschaffen…

Misschien een idee om het woord echtgenoten te vervangen voor alle mensen op deze planeet….dan hebben alle mensen die Dorcas helpt er ook iets aan…..
Ik kwam vanmorgen binnen het begon met een briefing….
Er wordt besloten om niet met achternamen te werken….
Omdat we het samen doen.
We noemen geen namen want we doen het samen zegt iemand.
Ik zal diens naam niet noemen…
Maar het was een zin als een gedicht.
Iedereen knikt….
Geen namen want de doen het samen.
Wij allemaal zonder naamkaart in het licht…
Een mooie intentie….niet onze namen maar ons goede werk samen bepaald ons gezicht.
En er straks in de goodybags allemaal bloemzaadjes mee….dat zijn pas goodybags en wat een mooi idee.
Ik denk aan alles wat er gaat groeien door en na deze dag…
Wilmie gaat naast mij zitten….ze zit op kickboxen en heeft een zweepslag
Ik vraag of zij ook het podium op wil….
Nee liever niet…zegt ze….
Ik ben heel goed met mensen en heel open naast het podium maar op het podium nee….
En dat tekent mensen hier denkt ik….

Zullen we onze naam stickers afdoen zei iemand backstage net….
Dat is tekenend voor jullie dat je je naam aflegt en de ander niet jezelf op de eerste plaats zet.
En dat zijn mensen die een podium verdienen op dit moment in de tijd….
Omdat er ZO veel mensen juist ZICHZELF op de voorgrond willen zo veel handelen vanuit egocentrisme in plaats van uit saamhorigheid.
En dan hier een zaal vol mensen die uit zichzelf niet voor zichzelf het goede doen….
Die geen liefde preken maar liefde leven….
Niet roepen over wat ze MOETEN krijgen….
Maar zich richten op wat ze willen geven.
Nu al verliefd op jullie allemaal….

De bescheidenheid de toewijding spat eraf bij jullie in deze zaal….
Gelukkige zaadjes zijn het die jullie straks gaan krijgen….
Want in jullie zorgzame handen zullen ze tot grote hoogte de hemel in gaan stijgen.
ik stond bij het toilet en ik werd wel drie keer aangesproken….
Wow was de hele wereld maar zo warm…
Want zo rijk als wij in Nederland zijn…qua menselijk contact vaak zo verschrikkelijk arm….
En jullie zijn daarin zo anders zonder daar iets voor terug te willen dat voel ik heel sterk…
Dat is het werk van liefde….misschien wel het enige echte werk.
Kijk om je heen….zei de dagvoorzitter….
Er komt een heel lief geroezemoes op gang….
Jullie gaan direct met elkaar aan de slag en dat durven heel veel mensen niet meer ben ik bang….
Jullie babbelen direct heel natuurlijk met elkaar…
En dat doen zo veel mensen niet dat is echt een groot gevaar.
De provincies staan een voor een op….met blije gezichten alsof ze de provincie zelf hebben gesticht….
Alsof ze de provincie zelf hebben gemaakt en met liefde hebben opgericht….

Wim is er….hij steekt zijn vingen op maar een beetje half….zegt heel veel over hem.
Hij loopt de vierdaagse al veertig jaar….
En met lopen JUIST voor anderen is hij NOG lang niet klaar….
Hij loopt niet voor zichzelf en dat verbaasd met absoluut niet moet ik zeggen….
En ik wil het over liefde hebben en daar hoef ik jullie niks over uit te leggen….
Want dat is wat jullie beweegt en in beweging brengt elke dag….

En ik ben zo blij dat ik als kind van atheïsten me vandaag aan jullie laven mag….
De kracht van God, die heb ik als kind altijd mee gekregen niet van mijn ouders maar ik voelde haar….
Het was een stil verlangen een geheim dat ik niet kon delen, maar hoe intens verlangde ik ernaar naar….
Ik denk aan die ene meneer uit Drenthe ….hoe hij daar stond in zijn eentje bescheiden maar met rechte rug….
Ik hoop dat hij voelt “ik ben niet alleen” want wij rijden allemaal een beetje met hem naar Drenthe terug.

Agnes komt op….een kleine grote vrouw met toren hoge hakken….
Die op een bescheiden en rustige manier het podium durft te pakken.
Agnes zat aan een keukentafel van Dirk Jan en Janneke….Waar het allemaal begonnen is….
Met warme en diepte die ik in het dagelijks leven soms zo mis.
De onrust als je ongelijkheid en onrecht ziet….dit kan ik niet laten gebeuren….
Die onrust durven voelen, en niet langer meer verdoven….
En dan stappen zetten wetend dat God meeloopt en dat elke stap weer voelen en geloven…
Zo dankbaar dat ik hier mag zijn….bij mensen die zeggen “God is groot en ik ben klein…”
En die bescheidenheid dat ik daarbij in de buurt mocht zijn vandaag
die geeft me kracht….en liefde als antwoord op elke vraag.
De hakken van Agnes zijn hoog en ze draait een voetje als ze praat
Zodat ze bijna zwevend op torenhoog behakt klein voetje staat….
Mooi hoe groot je wordt als je denkt “God is groot en ik ben klein…”
als je zegt “we kunnen alleen wat als we samen kunnen samen DURVEN zijn….”
Ze zegt het woord “hoop…”
En ik denk aan Vaclav Havel die zegt “hoop is niet streven naar een goede uitkomst maar het goede doen omdat je weet dat het het GOEDE is….”
In haar speech valt het woord Dorcas heel vaak…maar ik kan het niet vaak genoeg horen….
JUIST NU zegt ze….
Ik voel een rilling want het is waar…
Steeds minder mensen staan voor elkaar klaar….
Dat is een rampzalig feit…
En ik zie aan hoe jullie hier zitten dat jullie een antwoord zijn op deze moeilijke tijd.

Wij Dorcas gaan DOOR….DOORCAS doorzetters, Dorcas DOORPAKKERS Dorcas DOORTASTERS…Doortastend….mooi woord.
Doortasten…..tastten in het duister soms misschien
Maar door het innerlijke licht dat de liefde voor God jullie geeft toch altijd het licht weer kunnen zien.
De liefde die jullie richting geeft….omdat je jezelf geliefde weet zo lang als je LEEFT.
Wie je ook bent wat je ook gelooft zegt Agnes…en dat is zo mooi de openheid daarin.
Een zachtheid die deze kille wereld openbreekt spreekt uit deze zin.
Agnes zegt “het maakte me bijna stil….”
En die bijna vind ik mooi….
Dat je wel woorden zegt maar ook eigenlijk stil zijn wil.
Want de stilte is vlakbij de woorden die er toe doen….
Nu in deze zaal en ook 45 jaar geleden aan die keukentafel….
Stilte als omlijsting van de taal nu en TOEN.
Er komt een hele stoet mensen binnen….ik hoop voor die ene meneer die uit Drente komt dat ze daarvandaan gekomen zijn.
Want dan kan hij samen terug reizen, en hij weet dat hij niet alleen is, maar een stoet mensen om hem heen lijkt me toch fijn…
Delise gaat zingen…..met haar stoere schoenen haar schitterende ogen….
Ze zingt VREDE en ik krijg kippenvel op zo veel plaatsen is ze NIET.
Maar NU VANDAAG HIER WEL….
En ik neem haar mee in mijn hart.
Want deze bijeenkomst stopt niet straks maar markeert een nieuwe start….
De vrede die wij voelden vandaag nemen we mee….allemaal…
Die meneer die straks naar Drente gaat is niet alleen daar in Drente want hij neemt ons mee ons allemaal in deze zaal….

Gebed voor jou begint met een krachtige gitaar….
Die kracht wil Delise laten voelen bidden als wapen, als sterk als krachtig gebaar….
De hemel bestormen zo noemt zij het….zo mooi dat bestormen gecombineerd met de bescheidenheid van een gebed….
En dit is mijn gebed….
Hemel bestormen zit in een klein gebaar….
En straks is het hier afgelopen maar wat jullie doen is natuurlijk dan niet klaar…
Ik ben gescheiden tegen mijn wil….

En ik wil daar toch over spreken al ben ik zoals Agnes zei BIJNA stil….
Maar bijna is niet helemaal…dus ik wil dit toch delen met jullie lieve mensen in deze zaal…
En ik lever mijn dochters steeds in….en dat doet steeds zo veel pijn….
Omdat ik een beetje sterf dan….
Omdat mijn kinderen mijn hart mijn leven zijn…
En ik gaf ze laatst weer af, en stortte in elkaar midden in het station.
het voelde als een einde, maar ik wist niet dat er daar iets nieuws begon…
Er kwam een vrouw naar mij toe ze vroeg gaat het?
Ik zei NEE….en zij kwam naast mij zitten en zo zaten we daar even met z’n twee….
Ik zei “het doet zo’n pijn ze af te geven, ze zijn de liefde van mijn leven…”
“Ik snap het” zei de vrouw….en verder was ze stil.
En dat was liefde en jullie kennen dat en dat is waarom ik het hier met jullie delen wil.
En daarna kwam er een vrouw naar mij toe….die vroeg “kan ik iets voor je doen?”
En ik zei “ja een knuffel”.
Ik durfde het te vragen omdat ik neergestort was, ik vroeg een knuffel en die gaf zijn toen.
En toen was het nog niet klaar….
Want een conducteur kwam naar mij toe en gaf me een appel en een flesje water een klein en zo groot gebaar….
En daarna zei deze conducteur kijk eens hoe veel mensen van je houden….
Dat zei hij echt.
En als ik niet had durven instorten had hij deze mooie woorden niet gezegd.
En als ik niet had durven instorten hadden die mensen mij niet kunnen dragen.
En dan had ik nooit een vreemde die geen vreemde was om een knuffel durven vragen.
Dus stort soms ook in wil ik zeggen, wees soms kwetsbaar laat je tranen dan zien.
Dan kan de wereld je steunen vasthouden helpen…durf soms ook te vragen al ben je nog zo’n bescheiden geven vaak misschien….
Want gevers zijn jullie en als collega gever kan in zeggen…
Naast altijd troostende schouder zijn is het ook goed om soms even je eigen hoofd op een schouder te leggen….
Soms ook iets voor jezelf durven vragen….
Soms ook even rusten je soms ook even laten koesteren en laten dragen….
Wat wij doen stelt niet veel voor zeggen jullie soms….
Maar het hoeft niks VOOR te stellen….
Want iets voor stellen is doen alsof….
En dat hoeft niet want jullie werk is hyper echt….
Ik ben er BIJNA stil van.
Maar ik kan pas stil zijn als ik dit heb gezegd.
Ik heb me gelaafd aan jullie liefde vandaag.
Liefde het antwoord op elke gestelde vraag….
En ik vraag jullie om jezelf ook wat te geven…
Vrijwilligers zorgers dragers van de ander…geef jezelf ook licht en liefde geef jezelf ook leven.
Let ook op jezelf en je eigen hart….durf soms te zoeken en te twijfelen….te huilen en het niet te weten…laat deze dag niet eindigen maar zie het als een nieuwe start.
Een beetje talent en een hartje vol tijd….
Zo zong Delise het…mooi en lief bescheiden en zacht…
En die bescheidenheid Dorcas dat is absoluut jullie kracht….
En toch wil ik dus zeggen zorg voor jezelf geef je zelf water en licht…
Kijk in de spiegel en zeg “ik hou van jou…” tover ook een glimlach soms op Je JOUW gezicht.
Zoals die zaadjes die je straks meeneemt in die lieve goodybag die op je wacht….
Wees niet alleen lief voor anderen maar ook voor jezelf liefdevol zorgzaam zacht.

We komen bij de landendirecteuren….
De presentator heeft wat warrig haar en dat vind ik ontroerend zegt veel…
Hij heeft wel wat beters te doen dan zijn haar te kammen en zijn gesprek met de landdirecteur brengt een brok in mijn keel….
Attila kan bijna niet uitdrukken hoe dankbaar hij is….hij is bijna stil en daarom komt zijn taal uit zo’n mooie diepe bron..
Juist de taal die dicht bij de stilte huist is de diepste…de taal en de stilte die aan die keukentafel ooit begon….
Als kind van ouders die niet in God geloofde ben ik dankbaar dat ik hier mocht zijn vandaag….
En de liefde van God mocht voelen, antwoord op de meest complexe vraag….
En durf te huilen soms en durf te vragen…
grote dragers laat je soms ook dragen.
Jullie geven mij hoop jullie geven mij troost….en die gaat met mij mee….straks in de trein…..

Het idee dat ik NIET alleen ben, dat ik en die meneer uit Drente niet alleen nooit alleen meer hoeven zijn.
Als het duister is steek je een kaars aan en die draag je in je leven….
Hoe klein je kaars ook is DANK je voor je licht….dank voor alles wat jullie de wereld elke dag weer geven.
Ik zal zachter zijn en eerlijker als ik hier naar buiten loop mijn leven in….
Jullie moed geeft mij moed….jullie zin geeft mij weer zin.

Wil u niet in beeld dan kunt u een keykord halen….
Er komt een vrolijk gebabbel los…..verbaasd me weinig moet ik zeggen.
Jullie zijn allemaal mensen die niet in beeld hoeven, dat hoeven jullie mij na deze dag niet meer uit te leggen….
Dienstbaarheid bescheidenheid ze bestaan weet ik na deze dag….
En onbescheiden in het licht jullie voelbare bescheidenheid bezingen mag.
Ode aan iedereen in deze zaal.
Jullie in de tweede kamer alsjeblieft….allemaal.
Weg met mensen die voor zichzelf gaan….liever jullie aan de macht.
Mensen die niet schreeuwen maar hun handen vouwen en bidden, bescheiden eerlijk zacht.
jullie aan de talkshow tafels, jullie op netflix jullie juist op instagram….
ZO blij dat uitgenodigd werd en dat ik kwam….
Jullie for president wat mij betreft….echt waar….
En zoals jullie voor anderen klaar staan zo sta ik nu even voor jullie klaar.
 Zorg voor jezelf zoals je voor anderen doet….
Geef jezelf water en licht en zeg soms in de spiegel
“kind van God doet het goed….”
Our biggest fear is not that we are incompetent it is our light that most frightens us….
Jullie zijn licht groot en stralend en durf dat zelf ook te zien….
Durf jezelf ook te vieren want dat vergeten dragers zorgers soms misschien.
Ik zal deze dag nooit vergeten draag jullie mee in mijn hart.
Kind van atheisten maar vandaag in jullie liefde opgenomen, en ik markeert hier niet het einde maar een nieuwe start.
Dank dat ik hier mocht zijn…
Ik ben bijna stil….maar er is nog een ding dat ik delen wil….
Jullie in de tweede kamer lieve mensen dat hoop ik echt…
Maar ik wordt pas stil als ik dit heb gezegd.
Artikel 81 for all….
We zijn elkaar hulp getrouwheid en bijstand verschuldigd altijd allemaal….
Wat is daarop jullie antwoord?
Dan verklaar ik jullie nu tot medemens….
Jullie mogen elkaar kussen.
Mits er sprake is van consent….

15 mei 2025