Herstel van waterputten en hoop in Irak 

Gevlucht voor het geweld van IS, En als het veilig is om terug te keren, ontdekken dat alles verwoest is. Dat er geen water – en dus geen leven – meer is. Dat overkwam de 64-jarige Bapir uit Irak. Maar hij bleef niet bij de pakken neerzitten. Samen met Dorcas zorgde Bapir voor herstel van de watervoorzieningen, én voor herstel van hoop. 

In 2014 laait in Irak het conflict met IS op. Bapir en zijn gezin slaan op de vlucht en vinden onderdak in een vluchtelingenkamp in Koerdistan. Na enkele jaren is de situatie veilig. Onder leiding van Bapir gaan zijn gezin en zo’n driehonderd dorpsbewoners terug naar hun woonplaats in de regio Sinjar.  

Verwoesting

Daar treffen ze een enorme verwoesting aan, alles is vernield, ook hun oorspronkelijke watervoorzieningen. Ze herstellen de met de hand gegraven waterputten, maar worden dan met een nieuw probleem geconfronteerd: klimaatverandering. Door de enorme droogte in Irak komt er nauwelijks meer water in de oude waterputten. 

Het gebrek aan water bedreigt het bestaan van de dorpelingen. Mensen zoeken hun toevlucht tot het kopen van water, maar dit is te duur om lang vol te kunnen houden. Gelukkig komt er een oplossing dankzij het waterproject van Dorcas. 

Nieuwe put

Op het land van Bapir wordt een nieuwe, diepe put geboord. Verder wordt er een pijpleiding aangelegd en een elektrische waterpomp geïnstalleerd. ‘Ik ben trots dat ik via mijn land kan bijdragen aan dit project. Het maakt me blij om te zien dat mijn dorpelingen weer schoon water hebben’, vertelt Bapir. 

Door de toegang tot schoon water is het leven in het dorp stabieler geworden. Steeds meer dorpsbewoners keren hierdoor terug naar hun oude woonplaats. Samen wordt hard gewerkt aan het herstel van de gemeenschap.  

Kracht van herstel

Voor Bapir is dit waterproject meer dan alleen een oplossing voor het waterprobleem: ‘Het staat voor mij symbool voor de veerkracht van de gemeenschap en de kracht van herstel.’ 

• Geef water, geef leven! Doneer nu.

27 maart 2025