‘Armoede is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid’

Rosemary uit Egypte startte kinderopvang in Vuilniswijk

Haar baan bij een commercieel bedrijf gaf Rosemary uit Egypte na een aantal jaar niet langer meer voldoening. Het knaagde aan haar dat zoveel mensen in armoede leefden. Vooral de omstandigheden van kinderen ging haar aan het hart. Bijna tien jaar geleden gooide ze daarom radicaal het roer om en startte ze met hulp van Dorcas haar eigen project in de Vuilniswijk in de hoofdstad Caïro.

Na een technische studie te hebben gevolgd, ging Rosemary aan de slag bij een commercieel bedrijf. Dit deed ze zo’n acht jaar, maar ze voelde dat dit niet haar plek was. In haar vrije tijd vertelde ze verhalen aan kinderen. ‘Dit deed ik op verschillende plekken en zo kwam ik ook in de Vuilniswijk terecht, onder andere in Oasis, het gemeenschapscentrum van Dorcas.’

Op deze plek ervoer Rosemary dat zij graag meer wilde doen voor kinderen die in armoede leven. ‘Ik voelde me verantwoordelijk voor deze kinderen. Zonder hulp en een goede opleiding is de kans groot dat ze in de slavernij belanden.’ Rosemary stopte in 2016 met haar goedbetaalde baan, volgde een training en startte een kinderopvang in Oasis.

‘Er is zoveel meer nood’

Na een poosje begon het te kriebelen. Rosemary: ‘De kinderopvang in Oasis was succesvol en toen begon ik te denken: misschien kan ik dit ook wel op een andere plek beginnen. Er is nog zoveel meer nood in de Vuilniswijk.’  Inmiddels waren er bij de opvang in Oasis twee betaalde medewerkers in dienst gekomen. Dat gaf Rosemary het gevoel dat ze het in goede handen zou kunnen achterlaten.

In 2019 waagde ze de stap en startte ze in een ander deel van de Vuilniswijk een nieuwe kinderopvang voor kinderen die in armoede leven. Tegelijkertijd volgde ze ook nog een studie psychologie, omdat ze merkte dat er grote mentale nood was. ‘Er is in veel gezinnen in deze wijk sprake van huiselijk geweld en seksueel misbruik. Bovendien worden veel kinderen verwaarloosd. Ik ben daarom de opleiding psychologie gaan doen, zodat ik kinderen én ouders naast de opvang ook therapie kan aanbieden.’

‘Kinderen zijn blijer en minder angstig’

De buurtbewoners weten de weg naar het nieuwe centrum – dat door Rosemary gekscherend mini-Oasis wordt genoemd – inmiddels goed te vinden. Dat komt mede doordat de verandering van de kinderen voor iedereen duidelijk zichtbaar is. ‘Na ongeveer een maand zie ik vaak een verandering bij kinderen. Ze zijn blijer en veel minder angstig. Ook zijn ze aardiger naar andere kinderen en pakken ze elkaars spullen niet meer af’, legt Rosemary uit.

Ouders merken zelf ook de verandering bij hun kinderen. ‘Ze vertellen mij dat hun kinderen beleefder zijn sinds ze hier komen. En dat ze soms zelf gecorrigeerd worden door hun kinderen als ze tegen hen schreeuwen en geen nette woorden gebruiken.’

Samen armoede bestrijden

Deze kinderopvang is voor Rosemary waarschijnlijk niet haar laatste project. ‘Mijn doel is om er te zijn voor kinderen en ouders en te zorgen voor echte verandering. Ik hoop in de toekomst een opvang te starten voor kinderen uit de midden- of hogere inkomensklasse in Egypte. Niet om hen te helpen, maar om hen te betrekken bij de zorg voor mensen die in armoede leven. Om samen de wijk in te gaan, te ervaren dat er nood is en er samen wat aan doen. Het bestrijden van armoede vind ik onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.’

24 juni 2025