‘Ik ben nog maar 26, maar ik voel me zo veel ouder’

Het verhaal van Hala Zarif, onze collega uit Syrië

‘Om eerlijk te zijn weet ik niet eens meer hoe mijn leven eruitzag vóór de oorlog. Wel kan ik je verzekeren dat het vreedzamer en overzichtelijker was. Ik was een ambitieuze presteerder die precies wist wat ze wilde. Ik had een jonge geest en de wereld was voor mij een plek van onbegrensde mogelijkheden.

Het was alsof ik een berg beklom. Ik was goed voorbereid en ik wist waar ik mijn stappen moest zetten om de top te bereiken. Ik had alleen niet gerekend op de extreme weersomstandigheden. Er begon een storm die me doodsangsten bezorgde, inclusief een dikke mist die mijn zicht op de toekomst ontnam.

Innerlijke oorlog
De oorlog was niet iets wat buiten mij om plaatsvond. Binnenin mij woedde er ook een oorlog. Mijn ziel werd aangevallen door allerlei onbekende gevoelens, traumatiserende ervaringen en innerlijke conflicten. Het meest overweldigende gevoel was angst. Ik voelde angst voor het onbekende, angst om tijd te verliezen, angst dat mijn toekomst niet zou verlopen zoals ik me had voorgesteld. Ook was ik bang voor de dood. Telkens als ik een wapen hoorde, was ik bang voor slecht nieuws: zouden mijn vrienden of familieleden geraakt zijn?

Terwijl ik dit opschrijf, heb ik het gevoel dat mijn herinneringen me aanvallen. Nog steeds zit mijn leven vol angst, verwarring, granaten, risico’s, verlies en gemis. Ik ben alles kwijt. Veel mensen van wie ik houd zijn gestorven of wonen nu in een ander land. De stad waar ik ben geboren en opgegroeid ligt in puin, en ook ikzelf ben niet meer de oude. Ik ben nog maar 26, maar ik voel me zo veel ouder.

God is erbij
Toch heb ik gedurende de hele oorlog Gods aanwezigheid gevoeld. Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn geloof mij overeind heeft gehouden. Mijn lasten zijn te zwaar om zelf te dragen, maar ik ervaar dat God ze voor mij draagt. Ik ben ervan overtuigd dat God zorgt voor licht aan het einde van deze donkere tunnel. Tot die tijd zal ik mij inzetten voor mijn land en mijn mensen, met alles wat ik in me heb.

Voor anderen klinkt het misschien raar, maar ik ben blij in Syrië te wonen, omdat dit mij in staat stelt om mensen te helpen en om Gods liefde uit te delen. Tegen de mensen die niet in Syrië wonen, zou ik willen zeggen: gebed leidt tot wonderen. Bid daarom alstublieft voor vrede en herstel voor Syrië en al haar inwoners.’

16 april 2020