‘De allerarmsten – ik realiseer me nu pas wie dat zijn’

‘In actie voor de allerarmsten!’ Een slogan die mij deed solliciteren bij Dorcas en die jou wellicht heeft overtuigd om bij Dorcas betrokken te zijn via gebed, donaties of als vrijwilliger. Pas nu ik de allerarmsten met eigen ogen heb gezien, realiseer ik me wat dat eigenlijk betekent. In dit artikel stel ik de allerarmsten aan je voor.

Door: Lysanne, Dorcas-medewerker

Zonder huis

‘Mijn huis is ingestort,’ zegt de vrouw, wijzend naar een stapel in elkaar gezakte takken, klei en gras. We kijken elkaar verbijsterd aan. Dit kun je geen huis noemen…

Zonder voedsel en schoon drinkwater

‘Deze mensen drinken uit modderplassen, omdat het enige alternatief is dat ze anders sterven van de dorst’, vertelt onze tolk ons, wanneer we bij een voedseldistributie staan voor een paar honderd mensen die 3 tot 4 dagen niets hebben gegeten.

Zonder gezondheidszorg

‘Al mijn zoons en dochters zijn overleden aan hiv/aids, en de meeste kleinkinderen ook. Nee, we zijn nooit bij een dokter geweest.’

Zonder liefde

‘Er is niemand die naar mij omkijkt. Ik huil vaak ’s nachts, zonder dat iemand het ziet.’

Zonder waardigheid

‘Zie je hoe dat meisje met jou flirt, Jan Jacob!’ Onze tolk legt uit: ‘Het meisje biedt zich aan. Ze zou graag met je trouwen, als dat betekent dat ze mee mag naar Europa. Het leeftijdsverschil schatten we op zo’n 35 jaar. Maar dat doet er blijkbaar niet toe, net zomin als het feit dat ze minderjarig is.’

Zonder toekomst

‘De meeste kinderen in dit dorp gaan niet naar school. Dit betekent automatisch dat ze later ook niet kunnen studeren, en dus dat ze geen (of een zeer slecht betaalde baan) zullen krijgen.’

Zonder hulp

‘Als mijn kinderen of ik ziek zijn, brengt niemand ons naar een dokter.’
‘Kan niemand jullie brengen?’
‘Nee. In dit dorp sta je alleen voor elkaar klaar als je familie bent.’
‘Heeft u geen familie meer?’
‘Nee.’

Zonder netwerk

‘Ik ken niemand.’
‘En uw buren dan?’
‘Ik weet wie zij zijn, maar ik praat nooit met ze. Ze helpen me nergens mee.’
We vragen haar buurman waarom niet.
Zijn antwoord: ‘Als je niets hebt, kun je ook niets delen…’

Zonder alternatieven

‘Ik ga mijn huis herbouwen met dezelfde materialen als voorheen. Ik weet dat mijn huis dan bij de volgende storm wéér zal instorten, maar ik heb geen andere optie.’

Zonder hoop

‘Wat is je droom voor de toekomst?’ Het voelt als een ongepaste vraag, en dat gevoel wordt sterker als ik geen antwoord krijg. Amelia kijkt me raar aan. Toekomst? De mensen zijn al blij als ze vandaag overleven.