Werken op Roemeense sociale boerderij zorgt voor lachende gezichten

Samen voedsel verbouwen voor meer eten én voor meer saamhorigheid in de gemeenschap. Zo vat Attila uit Roemenië het doel van zijn sociale boerderij samen. ‘Voor we hier begonnen met onze boerderij was er veel hopeloosheid. Nu zie ik lachende gezichten en is er saamhorigheid in de gemeenschap.’

In Crasna, een plek in het noordwesten van Roemenië, staat langs de weg een gebouw met daarachter twee grote kassen. Hier verbouwt Attila al sinds 2003 groenten en bloemen. Hij doet dit niet alleen, maar krijgt veel hulp van de ouderen uit het lokale project van Dorcas.

‘Het werken in de kassen heeft meerdere doelen. Aan de ene kant levert het extra voedsel op voor de ouderen. Dat is een welkome aanvulling op wat ze zelf kunnen kopen van hun pensioen. En aan de andere kant versterkt het de sociale band en zorgt het voor verbinding’, legt Attila uit.

Elk jaar wordt in maart gestart met het werken in de kassen. Er zijn verschillende taken voor ouderen: van grond bewerken en zaaien tot onkruid wieden en oogsten. ‘Wie wat doet, hangt natuurlijk ook af van de fysieke gesteldheid van de ouderen. Niet iedereen kan meer zwaar werk doen.’  

Met het werk in de kas verdienen de mensen wat extra geld. Daarnaast hebben sommige van hen een  eigen stukje grond in de kas waar ze groenten verbouwen. Ook kunnen ouderen zaadjes mee naar huis nemen om zelf groenten te verbouwen in hun eigen tuin.

In de kassen groeien verschillende gewassen, zoals sla, aardbeien, kool, tomaten en komkommer. Ook verbouwt Attila af en toe bloemen. Vooral de lelies doen het goed. ‘We verkopen de zaadjes, groentes en bloemen ook aan anderen. Dat levert ons geld op, dat we vervolgens weer investeren in het ouderenproject.’

Naast extra inkomen en meer voedsel voor de ouderen ziet Attila dat zijn sociale boerderij ook zorgt voor meer saamhorigheid in de gemeenschap. ‘Soms komen er groepen kinderen van de school. Ouderen delen hun kennis met de kinderen en zo ontstaat er verbinding tussen de generaties.’

Daarnaast heeft Attila ook betaald personeel aan het werk. ‘Veel van hen worden zo enthousiast van onze manier van werken en helpen nu ook mee als vrijwilliger bij andere activiteiten voor ouderen.’

Bij de ouderen zelf is de verandering ook zichtbaar. Was er voorheen nog een verslagen houding van ‘Ik kan niks meer doen’, tegenwoordig zijn ouderen vrolijk, actief en betrokken. ‘In de gemeenschap is veel meer liefde voor elkaar. Eigenlijk heeft dit project niet alleen de ouderen, maar de hele gemeenschap veranderd. Het is veel levendiger en mensen kijken naar elkaar om.’

31 oktober 2025