Vrede is… een klein gebaar

Door Agnes Kroese

In deze kerstperiode hebben we vaak de mond vol van vrede. Maar als ik het jaar 2024 in gedachten de revue laat passeren, dan is die vrede ver te zoeken. Ik denk bijvoorbeeld aan Oekraïne en het Midden-Oosten. Ik zie beelden voor me van kapotgeschoten huizen, van mensen die alles verloren: bezittingen maar ook geliefden. Beelden van kinderen met angst en wanhoop in hun ogen omdat ze op de vlucht zijn. En dan heb ik het nog niet eens over de vergeten crises die het nieuws nauwelijks haalden, zoals de oorlog in Soedan. Nergens ter wereld zijn zoveel mensen van huis en haard verdreven.  

In een wereld waar oorlog, armoede en crisis alles lijken te overschaduwen, voelt vrede verder weg dan ooit. Maar toch. Juist in deze tijd van kerst herdenken we dat in het midden van die gebrokenheid God iets nieuws begon. In de tijd van Jezus’ geboorte was vrede op aarde ook ver te zoeken. En toch begon God iets nieuws, in een klein en kwetsbaar Kindje.  

‘There’s a crack in everything, that is where the light gets in.’ Deze zin uit een lied van Leonard Cohen verbeeldt voor mij de boodschap van kerst. In gebrokenheid kan licht doorbreken. Een glimp van hoop dat het leven draaglijker maakt en nieuw perspectief geeft.  

In mijn werk bij Dorcas zie ik elke keer weer dat die glimp begint met aandacht. Aandacht die zelfs in oorlog en chaos kan worden gegeven. Wat ons hopeloos maakt, is het idee dat vrede pas komt als een oorlog eindigt. In letterlijke zin is dat natuurlijk ook zo. Maar de harde realiteit is dat wij hier in Nederland zelden invloed hebben op het beëindigen van oorlogen. Wat wij wel kunnen doen, is hulp bieden, hoop geven, en in de harten van mensen in nood een beetje vrede brengen. 

Vrede is voor mij zoveel meer dan het ontbreken van bommen en wapengekletter. Echte vrede begint met een klein gebaar. Zoals het uitdelen van een deken die warmte geeft in een ijskoude nacht. Het bieden van een luisterend oor aan iemand die eenzaam is. Het geven van een bord eten als honger op de loer ligt.  

Als ik de statistieken bekijk over armoede, ongelijkheid en crisis in de wereld, maakt mij dat verdrietig. Het lijkt zo uitzichtloos. Maar ik geloof in de kracht van dat kleine gebaar. Net zoals het Kind van Bethlehem, dat als kwetsbare baby in een kribbe begon, maar de wereld in Zijn handen draagt. ‘Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal Hij dragen: Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.’ 

De vrede die Hij geeft, in de volle breedte van dat woord, wens ik u toe deze dagen. 

Deze column van Agnes Kroese (algemeen directeur Dorcas) is zaterdag 21 december 2024 verschenen in het Nederlands Dagblad. Wilt u ook bijdragen aan vrede? Maak dan hier uw gift over.

21 december 2024