Noodhulp aan vluchtelingen in Moldavië

Buurland Moldavië heeft veel vluchtelingen uit Oekraïne opgevangen. Voor de lokale Dorcas-medewerkers was dat een enorme omschakeling. Ze moesten van de een op de andere dag noodhulp verlenen, terwijl er bovendien ook nog angst was voor een Russische inval in hun eigen land. Noodhulpexpert Natalia Sorbala vertelt meer over de situatie en het werk in Moldavië voor vluchtelingen.

‘Sinds het uitbreken van de oorlog is het leven stressvoller geworden. De prijzen zijn enorm gestegen en de inflatie is momenteel meer dan 34 procent. We kunnen niet meer zo veel kopen als voor de oorlog. We maken ons ook erge zorgen over de hoge prijzen voor energie en we zijn hard op zoek naar alternatieven voor de verwarming. De winter komt eraan en dan hebben we echt wel verwarming nodig’, vertelt Natalia.

Materiële en mentale hulp

Natalia is sinds het uitbreken van de oorlog betrokken bij de noodhulp aan vluchtelingen uit Oekraïne. In de eerste 2 maanden heeft zij samen met het team voedsel en andere belangrijke basisgoederen uitgedeeld aan meer dan 3.000 mensen. Sinds half mei verlenen ze via lokale partners hulp aan 10 verschillende opvanglocaties in Moldavië.

‘Op dit moment zijn we ons aan het voorbereiden op hoe we de vluchtelingen de winter door kunnen helpen. We zorgen niet alleen voor eten en goederen, we bieden ook psychosociale zorg aan volwassenen en kinderen. Er is veel leed door de oorlog, en veel mensen kampen met trauma’s. Dan is het zo fijn om hulp te kunnen bieden.’

Angst

In het begin van de oorlog dreigde Rusland ook Moldavië binnen te vallen. Veel inwoners sloegen in eerste instantie op de vlucht. Na een paar maanden keerden de meesten weer terug. ‘Mensen voelen zich wel minder op hun gemak. De ontwikkelingen van de oorlog worden nauwgezet gevolgd. Onder de bevolking heerst het gevoel dat je nooit zeker kunt weten hoe de dag van morgen zal verlopen.’

Natalia herkent de angst ook bij zichzelf. ‘Het moeilijkste is om zelf kalm te blijven en je te concentreren op de mensen die hulp nodig hebben. Ik merk dat ik geneigd ben om eerst aan mijn eigen veiligheid te denken.’ Ook vindt ze het lastig dat ze niet iedereen kan helpen. ‘Het werk is uitdagend, omdat er zo veel tegelijk aan de hand is en om je aandacht vraagt. We proberen alles te doen wat in ons vermogen ligt, maar we weten dat we niet iedereen in nood kunnen helpen.’

Ook kleine dingen doen ertoe

Van deze crisis heeft Natalia wel geleerd dat ook kleine dingen er echt wel toe doen. ‘Alles is in Gods hand en we weten niet wat de dag van morgen brengt. Maar alles wat we doen kan enorm veel teweegbrengen. Ook al is het nog zo klein. Dit geeft mij de moed om elke dag weer die ander in nood te zien of te vinden en hulp te bieden. Ik hoop en bid dat deze oorlog zo snel mogelijk eindigt en we terug zullen keren naar ons normale leven.’

04 oktober 2022