Vrijwilliger Mieneke Lever krijgt een lintje

Mieneke Lever (73 jaar) uit Lexmond heeft ruim 25 jaar vrijwilligerswerk gedaan voor Dorcas. Kleding inzamelen, pruimenjam maken, wol selecteren, collecteren, teveel om op te noemen. Dit jaar kreeg ze een lintje voor al haar inspanningen. ‘Het zit in ons gezin, het gevoel dat je er wilt zijn voor de medemens.’

Koninklijke onderscheiding

Ze was jarenlang depothouder, lid van de Dorcas Werkgroep Lexmond en coördinator van een groep ‘brei-dames’. Op de dag voor koningsdag kreeg Mieneke Lever een Koninklijke onderscheiding; ze is lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Onder de indruk

Het begon allemaal met haar jongste zoon Jorrit. ‘Er was op zijn lagere school iemand die over Dorcas kwam vertellen. Hij was daar zo van onder de indruk dat hij mee wilde helpen’. En zo is het gezin betrokken geraakt. ‘Zijn broer Andries heeft ook altijd geholpen, met regelen, sjouwen, inpakken. We hadden een grote schuur en daar werd kleding verzameld en voedsel gesorteerd voor de voedselacties.’ Mieneke kreeg voor haar werk het lintje opgespeld door de burgemeester, en ze is nu lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Bijdrage leveren

‘Het is toch wel bijzonder dat al het werk dat we hebben gedaan is begonnen met onze jongste zoon’, blikt Mieneke terug. ‘Er kan zoveel voortkomen uit wat één persoon doet.’ Jorrit raakte gehandicapt bij een ernstig ongeluk, maar zelfs vanuit zijn rolstoel wilde hij blijven helpen. ‘Hij kreeg van de gemeente een speciale ontheffing zodat hij het hele jaar mocht collecteren. Hij wilde nog steeds zijn bijdrage kunnen leveren.’

Kamertje voor de wol

‘Het hield niet op, we gingen van het een door op het ander. Ik heb honderden potten jam gemaakt van onze eigen pruimenbomen, om te verkopen. En ik begon een breiwerkclub, met een stuk of twaalf dames. We schreven bedrijven aan, of ze nog wol hadden, en dan was ik soms wel dagen bezig om al die wol uit te zoeken, kleur bij kleur, dikte bij dikte. Dan stond er bij ons thuis een kamertje vol met wol. Het was heel veel werk. Leuk werk. En je wist dat het voor een goed doel was.’

Extra motivatie

‘Wat me erg geraakt heeft, is de vrijwilligersreis met Dorcas naar Oekraïne. Dat is ruim tien jaar geleden. We overnachtten in een kindertehuis. De oprichter van het tehuis vertelde ons erover. Kinderen met een beperking waren daar niet in tel, maar hij zei ‘het zijn ook mensen met een ziel voor de eeuwigheid’, en hij heeft toch ook voor hen iets kunnen betekenen. Dat vond ik heel indrukwekkend.

Het gaf ook een extra motivatie. Daar hebben we met eigen ogen gezien dat het geld goed terecht komt, dat het niet zomaar ergens verdwijnt.’

‘Er zijn altijd mensen die leven aan de grenzen van het aanvaardbare. Hart voor de medemens, dat is wat me drijft. Dat je het niet allemaal voor je zelf moet houden. Ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan.’

10 mei 2023