Een nieuw begin voor Rachel

Rachel Verhelst is na veel omzwervingen weer terug op haar geboortegrond in Zeeland. Ze weet nog niet precies wat God van haar verwacht op deze plek, maar ze begint alvast met een depot voor Dorcas. ‘Het is heel anders gelopen dan verwacht, maar dat is met God heel vaak. Mijn man en ik komen allebei uit Zeeland, dus we maken een nieuw begin op onze oude plek.’

In contact met Dorcas

Rachel is weer terug op de plek van haar jeugd. Ook Dorcas kent ze al van vroeger. ‘Ik woonde als kind een tijdje bij mijn opa. Hij bracht zijn oude brillen altijd naar Dorcas. Hij vertelde er ook over, dus ik kende Dorcas al als kind. Op een gegeven moment had ik kleren om weg te brengen en ik dacht oh ja, dat kon altijd bij Dorcas. Toen zocht ik een depot, maar er was er geen één in de buurt. Ik dacht: we hebben een extra schuur, dus wie weet kan ik hier een depot beginnen. En zo kwam ik in contact met Dorcas.’

Bediening

Het plan was er, maar het depot kwam er toen niet van. ‘We waren naar Rheden verhuist en we kwamen in een fijne gemeente terecht. Maar er was een stukje bediening dat bij ons opborrelde, en dat we niet helemaal kwijt konden. Het voelde alsof we niet helemaal op onze plek waren.’ Ze vroeg God om leiding, en voelde zich door Hem geroepen om op reis te gaan en het evangelie te verkondigen in de landen van voormalig Joegoslavië.

Leiding van God

Bij de beslissing om het evangelie te brengen in de landen op de Balkan was de leiding van God heel duidelijk voor Rachel en haar man. ‘Ik had gebeden om leiding, en ik ontving dat we naar die landen moesten. Daar begreep ik niets van, ik had niets met dat gebied en er was ook geen andere aanleiding.’ Ze vroeg haar man of hij ook wilde bidden om leiding, en hij ontving dezelfde boodschap. Zonder dat ze het van elkaar wisten hadden ze allebei ontvangen dat ze naar de Balkan moesten.

Inpakken en gaan

Er kwamen nog andere tekenen bij, onder andere een appje van een man waar ze wel tegenop keken, die zonder directe aanleiding een berichtje stuurde dat het tijd was om te doen op je hart ligt, tijd voor een radicale stap. ‘Toen hebben we doorgezet. Het had heel wat voeten in de aarde, met de verkoop van ons huis, de aanschaf van een camper en een auto met aanhanger. We hebben onze spullen en gereedschap ingepakt en we zijn gegaan.’

Geloofscrisis

De contacten onderweg waren waardevol en ze deden werk via kerken en in gemeenschappen. Het reizen was pittig, met vijf jonge kinderen. ‘Kosovo hebben we niet gehaald, het was te ruig met de bergen. Het werd steeds krapper in de camper met zijn zevenen. Ook kwamen we steeds minder douches tegen. En bergen zijn al eng genoeg zonder sneeuw, laat staan met sneeuw. Toen we Slovenië binnenkwamen was het muisstil wat de leiding van God betreft. Ik kreeg een geloofscrisis, ik was echt op zoek naar antwoorden. Ik zei: ‘Heer, we weten echt niet meer wat we moeten doen, we willen graag weten wat we moeten doen. Als we voor zondag niks horen dan gaan we terug. Daarna zijn we langzamerhand weer richting Zeeland gereden.’

Van zegen in zegen

Er kwam steeds meer een verlangen om terug te keren naar Zeeland. Er waren situaties die ons aan Zeeland deden denken. Een landschap dat deed denken aan Zeeland, een beetje polderachtig, zo onverwachts. We wilden weer terug naar Zeeland, maar we hadden geen huis, geen school. Toen zagen we in onze oude straat een huis te koop staan. En zo hadden al snel weer een huis. Mijn man kon bij zijn oude werkgever terecht. Vanaf dat moment vielen we van zegen in zegen. Allerlei mensen kwamen helpen. We kregen huisraad, want we hadden natuurlijk al onze meubels weggedaan, en de potten en pannen ook, en we kregen een heel mooi bed. We waren binnen no time weer compleet, ik kreeg daar echt tranen van in mijn ogen.’

Een nieuw begin in Zeeland

‘We kregen maar geen antwoord op onze vragen. Nu denk ik steeds vaker dat we via een omweg zijn teruggekomen op de plek waar we moeten zijn. Toen we hier weggingen dacht ik zeker niet aan terugkeren. Dit is iets waar we totaal niet voor getekend hadden. Maar nu komt er steeds meer bij ons naar boven dat dit ook Gods leiding is. Misschien is dit wel precies Gods bedoeling, dat we hier aan de slag gaan. We weten nog niet welke bediening hier op ons wacht, met de grote dingen wacht ik wel op de leiding van God. Het depot voor Dorcas is in ieder geval iets wat ik zelf leuk vind en wat me wel ligt. Het leven in Zeeland voelt zeker als een nieuw begin.’

• Geef voor mensen in nood zodat ze een nieuw begin kunnen maken >

05 juli 2023